استارین وب

​

 ​

نام علمی:

Coffea arabica

تیره:

Rubiaceae

گیاهشناسی

قهوه درختي است كه ارتفاع آن تا هشت متر ميرسد داراي ساقه اي استوانه اي شكل و برگهاي نوك تيز ، متقابل ، بيضوي و هميشه سبز مي باشد . گلهاي قهوه برنگ سفيد و بطور رگوهي در كنار برگها ظاهر مي شود . ميوه آن كه به نام قهوه معروف است بشكل تخم مرغي و برنگ سبز بوده كه تدريجا زرد و سپس قرمز مي شود . بهترين نوع قهوه ، قهوه عربي است كه بحالت خودرو در حبشه ،‌سودان و مناطق استوائي آفريقا وجود دارد ولي اكنون كشت آندر برزيل ، ونزوئلا ، جزائر آنتيل و ديگر مناطق آمريكاي جنوبي مرسوم است .

نام “دانه قهوه” تنها یک دروغ است: قهوه یک هسته است. شما (به طور معمول) دو عدد از این هسته ها را درون هر میوه گیلاس­مانند گیاه قهوه پیدا خواهید کرد.

گیاه قهوه نیز می تواند به عنوان یک درخت طبقه بندی شود، زیرا توانایی رشد تا حدود 9 متر دارد. اما در مزارع قهوه، آن را کوتاه می کنند تا برداشت آسان تر شود. در نتیجه، اغلب مانند یک بوته به نظر می رسد.

• شاخه ها و برگ ها

از تنه اصلی گیاه قهوه، شاخه های افقی اولیه، ثانویه و ثالثیه را مشاهده خواهید کرد. از این شاخه ها، برگ های مومی سبز تیره به صورت دوتایی رشد می کند.

ریکاردو آلوارز، یک برزشناس در Finca Los Tres Potros در السالوادور، به من می گوید: “برگ برای گیاه، چیزی اساسی است زیرا فتوسنتز در برگ اتفاق می افتد.” به بیان دیگر، نبود برگ به معنای نبود انرژیست. و بدون انرژی، گیاهان هرگز قادر به ثمر دادن گیلاس های خوشمزه ای نیستند که حاوی دانه های قهوه ما باشند.

• گلها

هنگامی که گیاه قهوه حدود سه یا چهار ساله است، برای اولین بار گل می دهد. گل های کوچک، ظریف و سفید در جایی که برگ ها و شاخه ها به هم می پیوندند رشد می کنند و عطر شیرینی آزاد می کنند.

​

تركيبات شيميايي:

در بازار دو نوع قهوه وجود دارد كه بنام قهوه سبز (خام ) و قهوه بو داده معروف است و از نظر تركيب شيميايي با هم متفاوتند .
در صد گرم قهوه مواد زيرموجود است
آب 10 گرم
چربي 8 گرم
مواد قندي 7 گرم
سلولز 15 گرم
كافئين 1/5 گرم
البته مقدر كافئين نسبت به نوع آن مختلف است و بين 0/7 درصد تا 1/5 درصد تغيير مي كند . هر فنجان قهوه معمولا داراي 80 ميلي گرم كافئين مي باشد .
البته در قهوه بغير از كافئين ، آلكالوئيدهاي ديگري مانند آدنين ، گزانتين ،‌هايپوگزانتين و گوانين وجود دارد .
قهوه اي كه به مصرف نوشيدن مي رسد قهوه بو داده است زيرا قهوه سبز را نمي توان مصرف كرذ
قهوه پس از بودادن عطري مطبوع پيدا مي كند وبرنگ قهو ه اي در مي آيد و تغييرات شيميايي بسياري در آن بوجود مي آيد .
قهوه بو داده را بايد در ظروف در بسته نگاهدري كرد زيرا تدريجا رطوبت خود را از دست داده و اكسيذمي شود و بوي مطبوع آن از بين يم رود .
چون قهوه براي مبتلايان به بيماري قلبي و عصبي ضرر درد بنابراين براي اينگونه افراد قهوه بدون كافئين كه بنام Decafinated Coffee معروف است ودر بازار كرده اند كه ضرر آن بيش از قهوه معمولي است زيرا براي رگفتن كافئين از حلال هاي شيميايي نظير دي كلرواتيلن ، تري كلور اتيلن و كلرور اتيلن استفاده مي كنند كه مقدري از آن در قهوه مي ماند و اين مواد سمي و سرطان زا هستند.

برای خواندن ادامه مطلب کاشت و پرورش قهوه + گرانترین قهوه ی جهان کلیک کنید.

برای مشاهده قیمت انواع قهوه جوش کلیک کنید.

برای مشاهده قیمت انواع قهوه ساز کلیک کنید.

برای خرید انواع قهوه ترک کلیک کنید.

برای خرید انواع قهوه اسپرسو کلیک کنید.

برای خرید انواع کافی میت کلیک کنید.

برای مشاهده قیمت انواع قهوه خوری کلیک کنید.

​

​

 ​

نام علمی:

Eucalyptus camaldulensis

تیره:

Myrtaceae

گیاهشناسی

اکالیپتوس درختی از خانواده موردها و بومی کشور استرالیا است که به صورت جنگل‌های انبوه در این کشور دیده می‌شود. چوب درخت اکالیپتوس بسیار سخت و مقاوم است و دلیل اینکه در شهرهای جنوبی ایران، چون بندرعباس تعداد زیادی از درختان اکالیپتوس دیده می‌شود، رشد سریع  و نیاز کم آن به آب است. اوکالیپتوس درختی همیشه سبز و غیربومی می‌باشد که ارتفاعش تا 40 متر هم ممکن است برسد. اکالیپتوس از گیاهان دارویی محسوب می‌گردد.

خصوصیات ظاهری اکالیپتوس

فرم برگ‌های آن کشیده و سرنيزه‌ای هستند که برگ‌های جوان و مسن گیاه با هم متفاوت می‌باشند.
گل‌های اکالیپتوس سفید رنگ و بسیار معطر بوده و اصطلاحاً به صورت گرزن دو سویه و متراکم است.
میوه‌ی آن کپسولی شکل و دارای دانه‌های زرد رنگ است.
پوست تنه در سرتاسر گیاه صاف، سفید یا خاکستری است.

​

پوست ساقه اوکالیپتوس، رنگ قهوه ای مایل به زرد دارد و به سهولت از ساقه جدا می گردد. برگ این درخت بر حسب آن که متعلق به گیاه جوان و یا شاخه های جوان یا مسن باشد دارای اشکال مختلف است.

در شاخه های جوان، برگ ها وضع متقابل، افقی و تقريبا عاری از دمبرگ دارند. شکل ظاهری آن ها بیضوی دراز و مدور در قسمت قاعده پهنک است. کناره پهنک برگ های آن صاف است. طول آن ها در حدود ۱۰ تا ۱۵ سانتی متر و عرض آن ها ۴ تا ۶ سانتی متر می باشد. رنگ این برگ ها در آغاز، سبز مایل به آبی است ولی تدریجا، به رنگ سبز مایل به سفید در می آید و مومی می گردد.

شاخه های حامل این نوع برگ ها، ظاهر چهارگوش و بال دار دارد. در درختان مسن، وضع و ظاهر برگ ها کاملا با نوع مذکور متفاوت است، زیرا برگ ها نه تنها حالت منفرد بر روی ساقه دارند بلکه هر یک به یک دمبرگ باریک به طول ۲ تا ۳ سانتی متر ختم می شوند. پهنک برگ درختان مسن، باریک و دراز، عاری از تار، منتهی به نوک باریک و دارای قسمت انتهایی خمیده است. رنگ آن ها سبز یا سبز مایل به زرد در هر دو سطح پهنک می باشد.

​

برگ ساقه های جوان اوکالیپتوس از خارج به داخل دارای اختصاصات تشریحی زیر است:

• بشره با کوتیکول ضخیم که فقط در سطح تحتانی پھنک، رونه دارد. در برگ درختان مسن که عموما ظاهری باریک و دراز دارند، روزنه ها در هر دو سطح پھنک دیده می شود.
• بافت نرده ای که منحصرا شامل ۲ لایه، آن هم در سطح فوقانی پهنک برگ است (برگ درختان مسن دارای بافت نرده ای در هر دو سطح پهنک است. در این ناحیه، ماکل و بلورهای منشوری شکل اکسالات کلسیم دیده می شود. در زیر بافت نردهای برگ ساقه های جوان و هم چنین در فاصله بافت های نرده ای دوسطح برگ درختان مسن، مزوفیل مشاهده می شود.
• در بافت های پارانشیمی، حفره های متعددی در زیر میکروسکپ دیده می شود که هر یک، برش عرضی یک کیسه ترشحی اسانس را نشان میدهد.
• در ناحیه رگبرگ وسطای برگ واقع در دو سمت فوقانی و تحتانی پھنک، چند ردیف سلول کلانشیمی و سپس پارانشیم مه آدار مرکب از سلول های مدور دیده می شود. در مرکز این پارانشیم، یک دسته آوندی بزرگ چوب – آبکش به صورت قوسی محصور در پریسیکل فیبری مشاهده می گردد که یک لایه آندودرمی آن را از خارج فرا می گیرد. دو دسته آوندی کوچک نیز معمولا در بالای دسته آوندی بزرگ، مقابل ناحیه مقعر آن، دیده می شود که وضع معکوس دارند.

در بشره برگ ساقه های مسن، جا به جا فرو رفتگی های عدسک مانند مرکب از سلول های چوب پنبه ای شده و مدور جای دارد که برگ های ساقه های جوان عاری از آن است. اختصاصات تشریحی برگ ساقه های مسن به طوری که مقایسه گردید از برخی لحاظ تفاوت محسوس با برگ ساقه های جوان دارد. قسمت مورد استفاده اوکالیپتوس، برگ های آن، مخصوصا برگ درختان مسن آن است.

برای خواندن ادامه مطلب همه چیز درباره درخت اکالیپتوس و خواص شگفت انگیز آن کلیک کنید.

​

​

 ​

نام علمی:

Capsicum annuum

تیره:

Solanaceae

گیاهشناسی

جنس Capsicum گیاهی گلدار از خانواده سیب‌زمینی است. این جنس نامهای مختلفی دارد که بر اساس نوع و یا مکان آنها تعیین می شود. به انواع تند آن فلفلهای چیلی( chili) گفته می شود. به فلفلهای دلمه ای red pepper یا green pepper و یا bell pepper می گویند. در برخی کشورها هم به پودر تهیه شده از انواع فلفلها پاپریکا( paprika )گفته می شود. ماده موثره در انواع فلفلها کاپسیسین (methyl vanillyl nonenamide) است که مسئول طعم تند اکثر فلفلهاست. این ماده بر روی پستانداران چنین تاثیری دارد ولی پرندگان طعم تند این ماده را احساس نمی کنند. این ترکیب در همه قسمتهای میوه به استثنای داخل بذرها تولید می شود. با وجود اینکه این ماده در داخل بذرها وجود ندارد ولی غشای سفیدرنگ اطراف آن سرشار از این ماده است. فلفل دلمه ای یا bell pepper فاقد این ماده است. تفاوت این فلفل با فلفلهای تند ژنتیکی است. فلفلهای تند یا چیلی در طب سنتی آمریکا اهمیت زیادی دارد. در یک نظر سنجی در سال 2005، 2000 نفر فلفل را چهارمین گیاه محبوب بریتانیا انتخاب کردند.

بوته فلفل توليد شاخه‌هاى فرعى زيادى مى‌کند که هر کدام به‌ يک غنچه گل ختم شده و به گياه فرم چترى مى‌دهد. برگ‌هاى فلفل اغلب کشيده يا قلبى شکل با لبه صاف مى‌باشند و به‌وسيله دم‌برگ نسبتاً بلندى به ساقه متصل مى‌شوند. گل‌هاى فلفل دوجنسى يعنى نر و ماده بوده و علاوه‌بر اينکه در غنچه انتهائى ظاهر مى‌شوند، اغلب به‌صورت تکى و گاهى به‌طور دوتائى در زاويه برگ و شاخه‌ها به‌وجود مى‌آيند. ظهور گل‌ها به‌تدريج انجام مى‌گيرد و از مرحله گل تا شروع برداشت ۴ تا ۶ هفته طول مى‌کشد.

میوه این گونه ها از نظر رنگ، اندازه و شکل متفاوت هستند. یکی از تفاوتهای اصلی در بین فلفلها میزان کاپسیسین است که بر اساس واحد گرمای Scoville اندازه گیری می شود. در حال حاضر تندترین فلفل Carolina Reaper نام دارد که بیش از 2 ملیون SHU کاپسیسین دارد.

​

انواع فلفل

فلفل های شیرین

• بیگ بِنانا (Big Banana) – دارای میوه های بسیار کشیده و قرمز

• مارکونی روسو (Marconi Rosso) –دارای میوه های قرمز و شیرین، از گونه های ایتالیایی

• فیستا (Fiesta) –دارای میوه های زرد براق

• بِل بوی (Bell Boy) –دارای میوه های سبز رنگ با پوست ضخیم

• پورپل بیوتی (Purple Beauty)– دارای میوه های ارغوانی که تبدیل به قرمز می شوند

فلفل های قرمز

• جالاپنو (Jalapeno) – دارای میوه های سبز که تبدیل به قرمز می شوند

• جوز لانگ(Joe’s Long) – دارای میوه بسیار کشیده و قرمز

• هابانِرو (Habanero) –دارای میوه های بسیار تند و نارنجی

• مجاری (Hungarian Hot Wax) –خیلی تند نیست و میوه های زرد آن تبدیل به قرمز می شوند

• کایِن (Cayenne) – دارای میوه های قرمز براق

گیاه فلفل گیاهی است که خود گرده افشانی (Self pollination)دارد؛ در گرده افشانی مستقیم دانه های گرده یک گل به روی مادگی همان گل یا گل دیگری که بر روی همان گیاه قرار دارد انتقال می یابد. بنابراین برای این کار احتیاج به کمکی نخواهند داشت و در اکثر موارد خود گرده افشانی، صورت می گیرد و گلها به صورت افقی یا آویزان قرار می گیرند و گرده می تواند به راحتی روی سطح کلاله بچسبد. اگر فلفل در باغ یا مزرعه باشد،حشرات در انتقال گرده و افزایش به میوه نشستن کمک می کنند. اما اگر فلفل شما داخل گلدان باشد و دور از محیطی که زنبورها و سایر حشرات هستند قرار گرفته باشد شما می توانید خودتان به صورت دستی به گرده افشانی آنها کمک کنید. که این به یکی از این دو روش قابل انجام است.روش اول اینکه شما می توانید روزی یک یا دو بار به آرامی به گلهای فلفل ضربه بزنید تا گرده ها از آنها بریزد و گرده افشانی صورت گیرد روش دوم استفاده از یک قلموی نرم یا گوش پاک کن است که به کمک آن می توانید گرده ها را از روی گل ها جمع کرده و بروی گل دیگری قرار دهید و به این ترتیب به گرده افشانی گیاه کمک کنید.

خواص دارویی

فایده فلفل تند به دلیل وجود کپسایسین است؛ این ماده یک ترکیب گیاهی زیست فعال است که ترکیب اصلی فلفل قرمز و عامل تندی طعم آن را منجر می‌شود. انواع مختلفی از فلفل قرمز وجود دارد که عمدتا به عنوان چاشنی استفاده می‌شود.

مزایای فلفل قرمز برای روده بزرگ

فلفل قرمز حاوی کپسایسین است که سلامت معده را حفظ می‌کند ومی تواند زخم معده را درمان کند. این فلفل حاوی آنتی اکسیدان و سایر ترکیباتی است که برای تسکین مشکلات گوارشی مانند اختلالات معده، گاز‌های روده‌ای و اسهال و گرفتگی عضلات عمل می‌کند، زیرا باعث تحریک آب معده شده و بر اسیدیته آن تأثیر می‌گذارد و از تحریک جلوگیری می‌کند.

پیشگیری از سرطان

یکی دیگر از مزایای فلفل تند نقش آن به عنوان یک داروی طبیعی برای مبارزه با سرطان است و طبق مطالعات آمریکایی در مورد سرطان، فلفل  با تخریب انواع اساسی رده‌های سلول‌های سرطانی و همچنین درمان سایر سرطان‌ها، به از بین بردن سلول‌های سرطانی در خون و از بین بردن سرطان پروستات کمک می‌کند.

برای خواندن ادامه مطلب خواص باورنکردنیه فلفل قرمز + طریقه کاشت فلفل قرمز کلیک کنید.

​

​

 ​

نام علمی:

Carica papaya

تیره:

Caricaceae

خربزه درختي بومي مكزيك و آمريكاي مركزي است. امروزه اين گياه در بیشتر مناطق گرمسيري و نيمه‌گرمسيري كشت مي‌شود. هند بزرگترين توليدكننده پاپايا در جهان مي‌باشد. از میوه گیاه پاپایا به طور وسيع براي مصرف به عنوان ميوه تازه در نوشيدني‌ها، ژله، مربا، كيك، بستني و به صورت خشك و كريستاله مورد استفاده قرار مي‌گيرد. از نظر ارزش غذايي، ميوه رسيده خربزه درختي منبع غني از ويتامين‌ها و مواد معدني ضروري براي سلامت انسان مي‌باشد. ميزان ويتامين ث آن بيشتر از گوجه فرنگي و مركبات است. پاپايا چندين كاربرد در صنعت دارد. از نظر بيوشيميايي، تركيبات برگ و ميوه آن پيچيده است و چندين پروتئين و آلكالوئيد با كاربرد دارويي و صنعتي مهم توليد مي‌كند.

گیاهشناسی

خربزه درختي با نام علمي (Carica papaya L.) كه متعلق به خانواده (Caricaceae) و گياهي دولپه و پلي‌گام می‌باشد. خربزه درختي گياهي هميشه سبز و سريع الرشد مي‌باشد كه عمر كوتاهي (5 تا 7 سال) دارد. اين گياه داراي ساقه منفرد، اسفنجي و توخالي به رنگ خاكستري يا قهوه‌ي متمايل به خاكستري است. قطر تنه بين 10 تا 30 سانتيمتر و ارتفاع آن بين 2 تا 10متر است. در پاپايا برگ‌ها به صورت خوشه در رأس و بخش بالايي ساقه قرار دارند. شكل برگ‌ها پنجه‌اي بوده و حاوي 7 تا 11 لوب مي‌باشند. خربزه درختي معمولا دو پايه است و از نظر جنسيت به سه دسته نر، ماده و دوجنسي طبقه‌بندي مي‌شود. جنسيت در خربزه درختي تحت تاثير شرايط آب و هوايي به ويژه دما و خشكي قرار مي‌گيرد. گل‌ها در خربزه درختي در مجاورت برگ‌ها ظاهر مي‌شوند. گل‌هاي ماده به صورت تكي يا در خوشه‎هاي 2 تا 3 تايي ظاهر مي‌شوند. گل‌هاي نر كوچكتر و به تعداد بيشتر بوده و بر روي گل آذيني به طول 60 تا 90 سانتيمتر ظاهر مي‌شوند ميوه در آن، گرد تا بيضي و به رنگ نارنجي متمايل به زرد تا زرد مي‌باشد.

ویژگی‌های میوه پاپایا

ابعاد میوه پاپایا حدود ۱۵ تا ۲۰ سانتی‌متر است. پوست این میوه ابتدا سبز است و زمانی که کاملاً رسیده و آماده مصرف شود، به رنگ زرد کهربایی تا کمی نارنجی درمی‌آید. این میوه‌ی آبدار، گوشتی زرد، نارنجی یا صورتی و بافت نرم و شیرینی دارد. درون گوشت پاپایا دانه‌های سیاه کوچک زیادی وجود دارد که تلخ مزه هستند. میوه رسیده را می‌توانید به صورت خام مصرف کنید. از آنجا که میوه نرسیده حاوی میزان زیادی لاتکس است، می‌تواند باعث تحریک انقباضات شود. به همین دلیل بهتر است قبل از مصرف آن را بپزید. این میوه در تهیه سالاد و اسموتی کاربرد زیادی دارد.

​

​

خواص دارویی

خواص و فواید پاپایا بسیار زیاد است. این میوه حاوی آنزیمی به نام پاپایین است. این آنزیم زنجیره‌های پروتئینی ماهیچه‌های گوشت را می‌شکند و هضم آن را ساده‌تر می‌کند. پاپایا سرشار از آنتی اکسیدان‌هایی مانند کاروتنوئید و لیکوپن، فیبر، انواع ویتامین مانند ویتامین آ و ث و مواد معدنی است.

پیشگیری از بیماری‌های قلبی

بر اساس تحقیقات، لیکوپن و ویتامین ث از بیماری‌های قلبی پیشگیری می‌کنند. از آنجا که پاپایا سرشار از آنتی اکسیدان و ویتامین است، می‌تواند بیماری‌های قلبی را دور کند و اثر محافظتی کلسترول خوب با نام HDL را افزایش دهد.

کاروتنوئیدهای موجود در این میوه مانع از چسبیدن و رسوب کلسترول در دیواره رگ‌های خونی می‌شود و می‌تواند از سکته‌های قلبی جلوگیری کند. فیبر موجود در این میوه هم کلسترول بد خون را کاهش می‌دهد.

برای خواندن ادامه مطلب کاشت و پرورش درخت پاپایا کلیک کنید.

​

​

 ​

نام علمی:

Cichorium intybus

تیره:

Asteraceae

گیاه کاسنی با نام علمی Cichorium intybus متعلق به خانواده گل ستاره ای ها (Asteraceae) است. کاسنی گیاهی علفی و پایا به ارتفاع 30 تا 120 سانتی‌متر، با ساقه‌ای راست و بدون کرک است. گل‌های کاسنی به رنگ آبی و به تعداد زیاد در طول گیاه می‌روید. ریشه کاسنی قطور و محکم است که قطر آن به یک سانتی‌متر و طولش تا یک متر می‌رسد. رنگ بیرونی ریشه قهوه‌ای، ولی داخل آن سفید و شیرابه‌ ای سفید رنگ دارد.
کاسنی در بسیاری از نقاط جهان، از جمله در مناطق زیادی از ایران، به‌طور خودرو می‌روید. قسمت مورد استفاده کاسنی ریشه و گل آن است.

گیاهشناسی

گیاهی علفی و در نواحی مختلف به صورت یک ساله، دوساله و چندساله است. دارای ساقه ای است که در حالت وحشی، ارتفاعش به ۰.۵ تا ۱.۵ متر می رسد ولی اگر پرورش یابد از دو متر نیز بیشتر می شود. از ویژگی های آن، این است که ریشه ای قوی، به قطر انگشت، به درازی ۰.۵ تا یک متر دارد و رنگ آن نیز قهوه ای می باشد و اگر قطع شود، رنگ آن به سفید مایل می شود و در داخل ریشه آن، شیرابه ای شیری رنگ جریان دارد.

​

ساقه کاسنی، باریک، استوانه ای و دارای انشعابات کم در ناحیه نزدیک به راس گیاه است. به طوری که فقط در قسمت های انتهایی ساقه، شاخه هایی با حالت فاصله دار از محور اصلی، در گیاه دیده می شود. کاسنی در زمین های نسبتا مرطوب کنار جاده ها، اماکن بایر و دامنه های کم ارتفاع اغلب نواحی اروپا، از جمله سوئد، مناطق غربی و مرکزی آسیا و شمال آفریقا به حالت خودرو می روید. در آمریکای شمالی نیز به حالت نیمه وحشی درآمده است.

کاسنی ، برگ های متناوب (در هر گره شاخه تنها یک برگ وجود دارد) و پوشیده از تارهای فراوان در اطراف رگبرگ میانی دارد. شکل ظاهری برگ های قاعده ساقه آن با بقیه فرق دارد. مانند آن که در قاعده ساقه، برگ ها معمولا دراز و منقسم به قطعات عمیق دندانه دار هستند و به یک قسمت انتهایی مثلثی شکل منتهی می شوند و هرقدر که به راس ساقه نزدیک شویم، برگ ها کوچک تر می شوند و کناره تقریبا ساده و وضع ساقه آغوش پیدا می کنند.

​

گل های زیبا و آبی رنگ کاسنی، در تابستان از تیر ماه تا شهریور ظاهر می شود و چون به تعداد زیاد و به شکل فاصله دار در طول محور دراز ساقه شکفته می شود، از این جهت منظره ای بسیار زیبا به گیاه می بخشد. در هر کاپیتول کاسنی، ۱۸ تا ۲۰ گل زبانه ای، که به ۵ دندانه منتهی می شوند، وجود دارد که در انولوکری سبز رنگ و مرکب از ۲ ردیف براکته واقع شده اند. میوه آن فندقه، ۴ سطحی، نسبتا مسطح و منتهی به مجموعه ای از فلس های بسیار کوچک است.

از مشخصات این گل ها، این است که در مقابل تابش نور خورشید، حالت شکفته و بازشده به خود می گیرند، اما درهنگام غروب آفتاب یا موقع شب، یا در هوای مه آلود و بارانی، گل های واقع بر روی کاپیتول، به هم نزدیک می شوند و آن را به صورت بسته و نشکفته نشان می دهند.

پرورش کاسنی به عنوان یک گیاه زینتی در بعضی نواحی معمول است. بعضی از پایه های این گیاه نیز، به تناسب شرایط متفاوت محیط زندگی، دارای گل هایی به رنگ های سفید نیز می باشند. کاسنی دارای گونه های متعددی برای پرورش دادن است، که بعضی از آن ها برگ های پهن و برخی دیگر، برگ های موج دار و منقسم دارند.

برای خواندن ادامه مطلب همه ی آنچه که درباره گیاه دارویی کاسنی باید بدانید! کلیک کنید.

​

​

 ​

گیاهان دارویی و جایگاه آنها درجهان

نخست بهتر است به تعاریف گیاهان دارویی و این که چه گیاهانی می توانند ارزش دارویی داشته باشند بپردازیم. گیاه دارویی در واقع به گیاهی گفته می‎شود که تمامی یا قسمتی از اجزای تشکیل دهنده آن به صورت تازه، خشک ‎شده و یا فرآوری شده به منظور تشخیص، درمان و پیشگیری بیماری خاصی در بدن موجودات زنده نظیر انسان استفاده می گردد.

مواد موثره موجود درگیاهان دارویی از گذشته های بسیار دور تا به امروز نقش ویژه و ارزشمندی را در طب سنتی و طبیعی در سراسر جهان ایفا کرده اند. سرزمین هایی نظیر هند، مصر، روم و چین به عنوان اولین خاستگاه های طب سنتی دنیا شناخته می شوند.

گیاهان دارویی در تأمین بهداشت و سلامت تمامی جوامع انسانی، ارزش و اهمیت ویژه ای دارند و توانسته اند هم به لحاظ درمان و هم پیشگیری از بیماری ‎ها موثر واقع شوند. بر همین اساس تأکید سازمان بهداشت جهانی نیز در جایگزینی تدریجی داروها و مواد طبیعی به جای داروهای شیمیایی است و همین امر منجر به سرمایه‎گذاری، برنامه‎ریزی، کشت و تولید انبوه گیاهان دارویی در کشورهای مختلف جهان به منظور تولید انبوه گیاهان دارویی در سطوح صنعتی و استفاده از آن در صنایع دارویی، بهداشتی و غذایی گردیده است.

خوشبختانه کشور ایران از لحاظ گیاهان دارویی دارای موقعیت خدادادی منحصر به فردی است که می توان با انجام برنامه ریزی ها و مطالعات درست بر روی آن، به مدل مشخص و گسترده‌ای از تولید و بهره برداری از فرآورده ‌های مبتنی بر گیاهان دارویی دست پیدا کرد که تحقق این امر منجر به صادرات جهانی این محصول ارزشمند و اشتغال زایی در سطح کشور می شود. در ادامه در این خصوص بیشتر توضیح خواهیم داد.

کشت گیاهان دارویی در ایران

در حال حاضر کشورهای پیشرفته جهان به استفاده از فرآورده‎ های گیاهی چه در صنعت داروسازی و چه در صنایع غذایی و آرایشی بهداشتی روی آورده اند. این مسئله برای کشور ما که دارای موقعیت طلایی به لحاظ تنوع آب و هوایی و کشت انواع گیاهان دارویی است می تواند به منزله یک فرصت مناسب جهت توسعه این صنعت و افزایش رونق اقتصادی کشور باشد. بنابراین باید بتوانیم به بهترین نحو ممکن از این فرصت استفاده کنیم و حضور خود را در بازارهای جهانی بیشتر از گذشته افزایش دهیم.

امروزه بسیاری از گیاهان دارویی در ایران به صورت کاملا هدفمند در مزارع پرورش داده می شوند. اما علاوه بر کشت گیاهان دارویی انجام اقداماتی بر روی این گیاهان نظیر خشک‎کردن، بسته‎بندی، عرق‎گیری، تهیه‎پودر، اسانس و عصاره می تواند  باعث حفظ ارزش دارویی آنها شده و به این ترتیب میزان اثربخشی آنها را افزایش دهد. از این رو فرآوری علمی گیاهان دارویی نیز اهمیت قابل توجهی در افزایش فروش این محصولات خواهد داشت.

معرفی گیاهان دارویی که توجیه اقتصادی بیشتری دارند  

​

تنوع آب‎ و ‎هوای ایران و شرایط اکولوژیک مختلف آن از عواملی هستندکه کاشت گیاهان دارویی در این کشور را به یک شغل مناسب با درآمدزایی نسبتا بالا تبدیل کرده اند. زعفران، نعناع فلفلی، بابونه، گل گاوزبان، حنای اتابک، گل محمدی، زیره سیاه از عمده‎ترین گیاهان دارویی هستند که در ایران کشت می‎شوند. تا کنون حدود ۸۰۰۰ گونه گیاهی مختلف در ایران یافت شده است که از میان آنها در حدود ۲۳۰۰ گونه از خواص دارویی، عطری، ادویه‌ای و آرایشی بهداشتی برخوردار هستند.

آمار مذکور دو برابر گونه های یافت شده در قاره اروپا را نشان می دهد. علاوه بر این حدود ۱۷۲۸ گونه از این گیاهان یاد شده بومی هستند و منحصرا به ایران تعلق دارند. از این رو ایران و همچنین کشور ترکیه از غنی‌ترین منابع گیاهان دارویی موجود در دنیا با تنوع بسیار زیاد برخوردار هستند که به عنوان یک ظرفیت انحصاری به شمار می آید. اما این مسئله به تنهایی کافی نیست و برای گسترش این صنعت تحقیقات و مطالعات بیشتری نیاز است.

شناسایی پتانسیل های نهفته در هر منطقه از ایران یکی از اقداماتی است که می تواند در افزایش بازدهی این صنعت تاثیر زیادی داشته باشد. برای مثال همدان در زمینه تولید گشنیز و رازیانه رتبه اول کشور را دارد و ۱۹ قلم گیاه دارویی دیگر نیز مانند گل‌گاوزبان، سنبل‌الطیب، بابونه، آویشن، خاکشیر، نعناع‌فلفلی، ختمی، به‌لیمو و اسطوخودوس، آرتیشو یا کنگر فرنگی، گل همیشه بهار و کاسنی در این استان کشت می شود.

در ادامه با توجه به نیاز بازار و کمبود هایی که هر ساله در بازار گیاهان دارویی دیده می شود، به معرفی برخی از گیاهان دارویی که از لحاظ کاشت در ایران توجیه اقتصادی دارند می پردازیم. امید است نکات ارائه شده در زیر، کشاورزان عزیز را در انتخاب گیاه مورد نظر برای کشت یاری نماید تا به اشتباه محصولاتی را کشت نکنند که بازارش اشباع شده و یا قیمتش مقرون به صرفه نیست.

• برخی از گیاهان نظیر زعفران و گل‌ محمدی دارای ارزش اقتصادی بالایی هستند و حتی به سراسر جهان صادر می گردند. بنابراین می توانید با برنامه ریزی های دقیق و کارشناسی شده بر روی آنها سرمایه گذاری نمایید. اما گیاهانی همچون خارمریم، ورون و آلوء ورا به میزان کافی در کشور کشت و تولید می شوند، بنابراین سرمایه گذاری بر روی آنها موجب افت قیمت و ضرر برای کل کشاورزان خواهد شد.
• مناطق ساحلی شمال، کوپایه های شمال، غرب و شمال غربی ایران برای کاشت گیاه بنفشه دارویی بسیار مناسب است. لازم به ذکر است این گیاه قبلا نیاز سنجی شده و کشت آن در سطوح گسترده بسیار مقرون به صرفه خواهد بود.
• توصیه می شود در مناطق دشتی کشور زیره سبز و سیاه کشت شود. گفتنی است زیره سیاه از بازار بهتری برخوردار است.
• زمین هایی که در حال حاضر تحت کشت گیاهان دارویی نظیر گل گاوزبان، بابونه، نعناع فلفلی، زیره سبز، ملیس، آویشن، سرخارگل و کاسنی می باشند کماکان از توجیه اقتصادی خوبی برخوردار هستند.

معرفی و نحوه کاشت گیاهان دارویی گران قیمت

کاشت گیاهان دارویی گران قیمت میتواند علاوه بر سودآوری برای کشاورزان نیاز به این محصول را در جامعه تامین نماید. مهمترین گیاهان دارویی گران قیمت در حال حاضر بابونه، بادرنجبویه، به لیمو، مریم گلی و آویشن میباشد.

گیاه دارویی علف هفت بند

این گیاه دارویی برگ ها و گل های ریزی دارد که رنگ گل های آن صورتی می باشند. طول علف هفت بند حدودا نیم متر بوده و ساقه های آن به شکل خوابیده رشد میکنند. علف هفت بند گیاهی یک ساله است و به دلیل مقاومتی که دارد در بیشتر مناطق میروید. در ایران نیز در استان های تهران، آذربایجان غربی و شرقی، خراسان، خوزستان و غیره این گیاه دارویی به شکل گسترده کشت و برداشت میشود. همچنین این گیاه بصورت وحشی در چمنزارها، بین تخته سنگ ها، کنار جاده ها و مناطق متروکه رشد میکند.

برای خواندن ادامه مطلب کدام گیاهان دارویی مناسب کشت در ایران هستند؟ کلیک کنید.

​

​

 ​

پرورش مرکبات در جنوب چین و هندوچین به­ویژه جنوب ویتنام از 2400 سال پیش از میلاد مسیح آغاز شده است. بنابر نشانه­های تاریخی، عبری­ها از سده بیستم پیش از میلاد با مرکبات آشنایی داشته­اند. از کناره­های جنوبی دریای مازندران به عنوان دومین کانون گسترش کشت مرکبات نام برده می­شود.
در جنگ­های صلیبی مرکبات از کشورهای کناره جنوبی دریای مدیترانه به اروپا برده شده است. ترنج یا بادرنگ اولین میوه شناخته شده مرکبات در ایران است که براساس نوشته­های ”تیوفراستوس” گیاه­شناس یونانی از 300 سال پیش از میلاد مسیح در منطقه شوش و شوشتر کاشته می­شده است. نارنج، لیمو ترش و لیمو عمانی در حدود 1200 تا 1300 سال پیش و توسط اعراب به ایران آورده شده است. درخت پرتقال به احتمال زیاد در قرن 16 میلادی توسط پرتغالی­ها از اروپا به ایران آورده شده است و به این دلیل آن را پرتقال نامیده اند.
کشت اقتصادی مرکبات در ایران از 300 سال پیش در شمال کشور آغاز شده و به جنوب کشور رفته است.
توليد مركبات در جهان امروز از اهميت بسزائي برخوردار است يكي از منابع بسيار مهم توليد ثروت ، مبادلات تجاري و اشتغال بكار ساكنين حدود125 كشورمركبات خيز جهان شده است.
مركبات يكي از با صرفه ترين ميوه ها براي توليدكنندگان آن ميباشد زيرا تا آنجائي كه شرايط آب وهوا اجازه ميدهد غير مركبات چيز ديگري بچشم نميخورد . مركبات امروزه در جهان جنبه صنعتي بسيار مهمي را حائز گرديده و منبع پردرآمدي براي كشورهاي توليدكننده آن ميباشد .     امروزه تجارت جهاني طيف گسترده اي از كالاها و خدمات را در برگرفته كه در آن محصولات كشاورزي داراي مقبوليت ويژه اي است. بسياري از كشورهاي جهان بدليــل بهره مندي از شرايط اقليمي مناسب ،‌توليدكننده انواع محصولات كشاورزي بوده و از راه صدور آن با بدست آوردن ميلياردها دلار در آمد ارزي ، بخشي از نيازهاي وارداتي خود را تامين ميكنند.

پیشنهاد انواع مرکبات برای پرورش

• لیموترش سبز: Bearss و Rangpur
• پرتقال ترش: Bouquet de Fleurs و Seville
• گریپ فروت: Red Blush (گوشت صورتی) ، Marsh Seedless (گوشت سفید) ، Star Ruby (گوشت قرمز)
• نارنگی: Clementine و Satsuma
• نارنگی یافا: Minneola و Orlando
• پرتقال شیرین: Valencia و Bloodو Navel

از تمام قسمت­های مرکبات شامل گل، پوست میوه و درون میوه استفاده می­شود. از گل مرکبات عطر و  مربا (بهار نارنج) تهیه می­شود. از پوست پرتقال هم مربا تهیه می­شود و هم از آن اسانس به دست می­آید. از پوست هر تن مرکبات 4 تا 5 لیتر اسانس به دست می­آید (بسته به نوع میوه مقدار آن فرق می­کند). از بذر مرکبات روغن صنعتی استخراج می­شود که در صنایع هواپیمایی از آن استفاده می­شود. میوه مرکبات به صورت تازه مصرف می­شود، آب میوه، کنسانتره و نکتار نیز از آن تهیه می­شود.
انواع مرکبات
از سال 1309 تاکنون بالغ بر150 رقم پرتقال، نارنگی، لیمو شیرین، گریپ فروت، بادرنگ، لیمو­ترش و دورگه­های آنها به کشور وارد شده كه پس ازانجام آزمایش­های مقدماتی و مقایسه ارقام در ایستگاههای پژوهشی، رقم­های مناسب برای نقاط گوناگون انتخاب و معرفی مي شوند. رقم­های انتخاب شده در سه منطقه مرکبات کاری کشور شامل نوار ساحلی دریای خزر (گیلان ، مازندران وگلستان)، نواحی مرکزی (فارس، کرمان، کرمانشاه، ایلام، کهكیلویه و بویراحمد و يزد) و سواحل خلیج فارس و دریای عمان (خوزستان، بوشهر، هرمزگان و سیستان و بلوچستان) کاشته شده است و انجام آزمایش­های مقدماتی و مقایسه ارقام درحال حاضر بر روي تعدادي از ارقام كه از سال 1379 به بعد وارد گرديده ادامه دارد .
انتخاب پایه و پیوندک مناسب هر منطقه و عاری بودن از بیماریهای ویروسی، شبه ویروسی و مایکوپلاسمایی در پرورش و تولید بهینه این محصول نقش بسیار مهمی را بازی می کند زیرا وجود بیش از 30 بیماری ویروسی و 70 بیماری فیزیولوژیکی، قارچی، ژنتیکی در مرکبات که به وسیله حشرات، پیوندک و وسایل مکانیکي آلوده منتقل و منتشر می شوند موجبات مرگ درختان و کاهش چشمگیر محصول را فراهم می سازند .

ویژگی­های مهمترین ارقام مرکبات در ایران:

پرتقال Citrus sinensis

​

واشنگتن ناول ( Washington navel )

اين پرتقال مادر بسياري از پرتقالهاي نافدار دنيا است. ميوه آن درشت و درصورت سالم وعاري بودن درختان از بيماريهاي ويروسي وزن هرميوه به 500 گرم ميرسد ودرحد معمولي از 200 گرم كمتر نيست . جزء ارقام زودرس ميباشد، قدرت نگهداري ميوه هاي آن روي درخت خوب و ريزش ندارد . بسيار حساس به خشكي وحرارت زياد درمواقع ظهور گل وبستن ميوه ميباشد. بهمين دليل دربسياري ازمناطق مركبات خيز جنوب كشور نميتواند محصول خوب با كيفيت بالاتوليد نمايد.

تامسون ناول (Thompson navel )

يكي از ارقام انتخابي براي شمال ايران است. ميوه تامسون ناول در مقايسه با پرتقال واشنگتن ناول نسبتاً  كوچك، كشيده مخروطي ، پوست نازك و صاف است.رنگ پوست آن كم رنگتر از واشنگتن ناول، پره ها گوشتي ولي پر آب تر از واشنگتن ناول است خوش عطر وطعم ، بدون بذر ومقاوم درمقابل سرما و 20 –15 روز زودتر از واشنگتن ناول مي‌رسد .

برای خواندن ادامه مطلب کاشت و پرورش انواع مرکبات کلیک کنید.

​

​

 ​

نام علمی:

Ananas comosus

تیره:

Bromeliaceae

گیاهشناسی

آناناس گیاهی بسیار زیبا و ملقب به ملکه طلایی است. منشاء این گیاه مناطق گرم آمریکاي جنوبي و مرکزي است. این گیاه که در سراسر قاره آمریکا می‎رویید. آناناس با نام علمی آناناس کوموسوس (Ananas comosus Merr) متعلق به خانواده برومیلاسه (Bromeliaceae) است. آناناس گیاهی علفی، چند ساله و تک لپه‎ای است. ارقام آناناس تغییرات زیادی از نظر رشد و اندازه میوه در شرایط مختلف محیطی از خود نشان می‎دهند.

ساقه گیاه بالغ بین 25 تا 50 سانتیمتر است که در زمان گلدهی انتهای آن متورم و بزرگ می‎شود و به گلی به رنگ‎های مختلط قرمز، زرد و سبز تبدیل می‎شود. فاصله میان گره‎ها کوتاه و بین 1 تا 10میلیمتر است. این فاصله در محل وسط ساقه کمی بیشتر است. در کنار هر گره یک جوانه کناری وجود دارد. این جوانه‎های کناری قادر به تولید گیاهچه‎های زیر میوه و پاجوش هستند که از هر دو آن‎ها در ازدیاد آناناس استفاده می‎شود.

برگ‎ها به صورت مارپیچی در اطراف یک ساقه کوتاه تجمع پیدا می‎کنند. هر گیاه به طور متوسط در هر ماه بین 5 تا 6 برگ تولید می‎کند. برگ‌های پیر این گیاه ریزش نمی‌کنند، بنابراین یک گیاه بالغ ممکن است بین 70 تا 80 برگ داشته باشد. برگ‎های قسمت پایین که در ابتدای کاشت گیاه تولید می‌شوند بین 5 تا 25 سانتیمتر هستند و برگ‎های جوان‎تر که بعداً به وجود می‌آیند به 1.6 متر نیز می‎رسند. البته این صفت به رقم و شرایط رشد بستگی دارد.

معمولاً ریشه‎های اولیه کمی بعد از کاشت گیاه از بین می‌روند و جای آن را ریشه‌های نابجا می‌گیرند. ریشه‌های گیاه بسیار متراکم و نازک‎اند و تا عمق 15سانتیمتری خاک نفوذ می‎کنند. ولی در خاک‌های نرم، عمیق و حاصلخیز تا عمق 50 تا 85 سانتیمتر نیز نفوذ می‎کنند و تا شعاع 1.83 متر اطراف گیاه در مدت یک سال گسترش می‌یابند. قسمت اصلی منطقه جذب ریشه قسمت‎های چوبی نشده، سفید و نرم ریشه است. ریشه‌هایی که فاقد حالت نرم و سفید باشند قادر به جذب آب و مواد غذایی نیستند. اولین علائم روییدن گل به صورت افزایش سریع قطر در قسمت انتهایی ساقه است. حدود 5 تا 6 روز بعد از این تغییر، دمگل طویل به وجود می‎آید و این رشد تا توسعه گل آذین ادامه می‎یابد. بسته به رقم بین 20 تا 50 گل در گل آذین وجود دارد. در بعضی از ارقام در مرحله بیرون آمدن گل آذین، 5 تا 7 براکته قرمز از قسمت زیر دمگل بیرون می‎‌آید. این براکته‎ها کوتاه‌تر و باریک‌تر از برگ‌های عادی هستند.

​

انواع درخت آناناس:

آناناس دارای واریته های مختلفی است که ما در این بخش صرفاً به برخی از آنها اشاره می‌کنیم که عبارت‌اند از:

​

آناناس آباکاکسی:

آناناس آباکاکسی با نام علمی abavaxi از گونه‌های رایج آناناس به شمار می رود که طعم شیرینی دارد که دارای قسمت گوشتی سفید رنگی است که به صورت بلند و باریک رشد می‌کند. توجه داشته باشید که میوه این گیاه به دلیل شکننده بودن به هنگام حمل و نقل برای مصرف تجاری مناسب نیست. برگهای این گیاه به رنگ آبی مایل به بنفش و قرمز است.

ملکه آناناس:

ملکه آناناس یکی دیگر از واریته های آناناس به شمار می رود که کشت آن در مناطقی همچون آفریقا و استرالیا رایج است، دارای عطر و طعم دلچسبی است و هسته کمتری نیز دارد که برای تازه خوری مناسب است که بسیار آبدار است.

برای خواندن ادامه مطلب کشت و پرورش آناناس کلیک کنید.

​

​

 ​

نام علمی:

.Capsicum annuum L

تیره:

Solanacea

گیاهشناسی

فلفل شیرین گیاهی است یکساله از خانواده ی Solanacea با نام علمی .Capsicum annuum Lاین گیاه دارای ساقه ای محکم و ایستاده بوده و ارقام گلخانه ای دارای ارتفاعی تا 1 متر هستند که در بعضی از منابع ارتفاع آن را cm 180-50 ذکر کرده اند. این گیاه انشعابات ساقه ای زیادی را تولید کرده و هر کدام از آنها به یک غنچه ی گل ختم می شود (دارای فرم چتری).

برگهای فلفل اغلب کشیده یا قلبی شکل با لبه صاف بوده و بوسیله ی دمبرگ بلندی به ساقه متصل میشود. گلهای فلفل دوجنسی Hermaphrodite بوده وعلاوه بر غنچه ی انتهای شاخه ها، اغلب بصورت منفرد و گاهی دوتایی در زاویه ی برگها و شاخه ها بوجود می آید. ظهور گل تدریجی بوده و از مراحله ی گل تا شروع برداشت 6-4 هفته بطول می انجامد. رنگ گلبرگها  سفید زرد، سبز روشن، بنفش و قرمز بوده و پرچم ها جدا از هم دارای بساکی بنفش رنگ هستند. تخمدان در این گیاه 3 برچه ای و طول خامه آن 5-4 میلیمتر است. قسمت برآمده مادگی از یک طرف آزاد و از طرف دیگر به پرده ی مزوکارپ چسبیــده است. فلفل گیاهی اتوگام بوده ولی آلوگامی هم بعلت بزرگی گل، قدرت زیاد، و طولانی بودن دوره تلقیح در این گیاه اتفاق می افتد. حالت پارتنوکارپی در فلفل بندرت بوجود می آید. گل این گیاه همانند گوجه فرنگی پنتامر یا 5 قسمتی است.

​

انواع فلفل دلمه ای رنگی چه تفاوتی با هم دارند؟

فکر می‌کنید این‌ فلفل دلمه ای‌های رنگی تفاوتی با هم ندارند و فقط رنگشان متفاوت است؟
وقتی فلفل دلمه ای های رنگی را در غذا و سالاد استفاده می‌کنید، متوجه تفاوت خاصی میان آن‌ها نشده‌اید؟ شاید برخی از شما بگویید که مزه آن‌ها اندکی متفاوت است و غیر از آن تفاوتی ندارند.
باید بگوییم که بله، در مزه کمی با هم تفاوت دارند. فلفل دلمه ای سبز کمی تلخی دارد و فلفل دلمه ای قرمز کاملاً شیرین است. دو رنگ زرد و نارنجی هم از لحاظ شیرینی میان این دو قرار دارند.
اما تفاوت‌هایی اساسی‌تر از طعم و بو بین فلفل دلمه ای های رنگی وجود دارد. آن‌ها خواص متفاوتی با هم دارند. همین تفاوت رنگ در هر فلفل دلمه ای رنگی، نشانه خاصیت ویژه آن است.
فلفل دلمه ای سبز رنگش را از میزان فراوان کلروفیلش می‌گیرد. فلفل دلمه ای نارنجی به خاطر اینکه سرشار از بتاکاروتن است به رنگ نارنجی در آمده.
فلفل دلمه ای زرد به دلیل وجود مقدار فراوان لوتئین و زاگزانتین این رنگ را به خود گرفته و رنگ فلفل دلمه ای قرمز به دلیل وجود فراوان ماده‌ای به نام لیکوپن در آن است.
البته همه انواع فلفل دلمه ای رنگی خواص مشترک فراوانی هم دارند.

​

خواص مشترک فلفل دلمه ای رنگی

این صیفی خوشمزه یک ماده غذایی بسیار کم‌کالری است. آب میان بافتی آن بسیار زیاد است. تندی این فلفل از انواع دیگر فلفل‌ها بسیار کمتر است. ویژگی تندی در فلفل‌ها به خاطر وجود ماده‌ای به نام کاپسایسین است که در فلفل دلمه مقدار پایینی دارد.
فلفل دلمه‌ای حاوی فیبر فراوان، ویتامین‌های گروه بی، پروتئین و آهن است.

برای خواندن ادامه مطلب کشت و پرورش گیاه فلفل دلمه ای کلیک کنید.

​

​

 ​

نام علمی:

.Solanum Melongena L

تیره:

Solanaceae

نام‌هاى ديگر بادنجان: بادمجان – مغد – وغد – پاتنگان – بادنگان – حدق – حدج

گیاهشناسی

بادنجان گیاهی علفی از تیره سیب زمینی، دارای ساقه نسبتا ضخیم و اعضای پوشیده از تارهای ریز و آرد مانند است. منشا اصلی آن احتمالا، آسیای جنوبی بوده است.برگ هایی بزرگ، با ظاهر کلی بیضوی، به طول ۱۰ – ۱۸ سانتی متر با کناره لوب دار یا موج دار دارد. گل های بنفش روشن آن ممکن است حالت منفرد و یا مجتمع به تعداد چندتایی داشته باشد ولی آنچه مسلم است، در حالت اخیر فقط گل تحتانی ایجاد میوه می کند در حالی که در گیاه وحشی که معمولا خارهای ریزی در سطح اعضای هوایی آن دیده می شود.

​

همه گل های یک گل آذین، تبدبل به میوه می گردد. کاسه گل آن مرکب از لوب های بیضوی دراز و نوک تیز است و در طی دوران رسیدن میوه نیز به رشد کامل خود می رسد و بر روی آن باقی می ماند. میوه اش گوشت دار و سته است و ابعاد و شکل ظاهری آن در نژاد های مختلف پرورش یافته تفاوت می نماید. میوه رسیده آن به مصرف تغذیه می رسد. ارزش غذایی بادنجان کم است به طوری که هر ۱۰۰ گرم آن ۲۹ کالری تولید می کند.

این گیاه از زمان های بسیار قدیم در هند کشت می‌ شده است و از آنجا به نقاط دیگر جهان راه یافته است و در حال حاضر در اغلب کشورها کاشته می شود. بادمجان در تمام مدت سال وجود دارد و در آمریکا، ایالات فلوریدا، تگزاس، لويزيانا و نیوجرسی بیشتر محصول بادمجان آمریکا را کشت می کنند.

انواع بادمجان

بادمجان دارای انواع مختلف زینتی و بالغ بر هفت رقم خوراکی است که سه نوع آن در ایران متداول است و در سطح وسیع کشت می‌شود.

• بادمجان قلمی (S.M.Var. Serpentinum): این رقم از قدیم در ایران کشت می‌شود و دارای میوه‌های دراز و باریک است که حدود ۲.۵ سانتی‌متر عرض و ۳۰ تا ۳۵ سانتی‌متر طول دارند.
•  بادمجان معمولی آمریکایی (S.m.var esculentum): این رقم در مقایسه با بادمجان قلمی دارای قطر بیشتری است و طول آن تقریباً دو برابر عرض میوه است.
• بادمجان درشت آمریکایی (S.m.var.depressum): این واریته پاکوتاه است و عرض میوه آن زیاد و حدود دو برابر طول میوه است.

نکاتی که در زمان کشت و پرورش بادمجان باید به آن‌ها توجه کنیم:

ترکیبات شیمیایی بادنجان

​

بادنجان دارای ۹۲ درصد آب است و هر ۱۰۰ گرم آن دارای ۱.۳ گرم مواد پروتیدی،‌ ۲.۲ گرم مواد لیپیدی، ۵.۵ گرم از گلوسید ها ذخیره دارد. عناصر معدنی و ویتامین های آن به شرح زیر (بر حسب میلی گرم در هر ۱۰۰ گرم)است:

در هر ۱۰۰ گرم بادنجان پخته مواد زیر وجود دارند:

خواص درمانی

​

طبيعت بادنجان گرم و خشک است. میوه نارس گیاه طعم تلخ و نمکی و اثر اشتها آور دارد ولی مصرف آن، بهران های آسم و برونشیت را افزایش می دهد. میوه رسیده آن بر خلاف میوه نارس ایجاد نارسایی هضمی منشا صفرا می نماید. بادنجان اثر کن کننده التهاب و ورم دارد ول در مصارف داخلی نباید مورد استفاده مبتلایان به بواسیر قرار گیرد. دارای اثر مدر و نرم کننده است. و به علت دارا بودن آهن در رفع کم خونی مفید واقع می شود. در استعمال خارج اگر بر روی عضو ملتهب اثر داده شود مفید واقع می گردد.

دانه بادنجان، ایجاد سوءهضم و یبوست می کند و بادنجان خام دارای مقدار کمی سولانین است. جوانه ها و اعضا سبز سیب زمینی نیز دارای این ماده سمی می باشد که باید به آن توجه داشت. برگ بادنجان می تواند به صورت ضماد نرم کننده جهت رفع سوختگی ها، آبسه، سودا و بواسیر مورد استفاده قرار گیرد.

مهم ترین خاصیت آن کم کالری بودن آن است که غذای بسیار خوبی برای کسانی است که می خواهند وزن کم کنند زیرا دارای ویتامین و مواد معدنی نیز می باشد.

برای خواندن ادامه مطلب طریقه کشت بادنجان(بادمجان) کلیک کنید.

​

​

 ​

نام علمی:

Mirabilis Jalapa

تیره:

Nyctuaginaceae

گیاهشناسی

لاله عباسی گیاهی علفی از تیره لاله عباسی، چند ساله و زینتی است. ساقه ی این گیاه، ساقه هایی منشعب به ارتفاع ۴۰ سانتی متر تا یک متر و حتی بیشتر است. برگهای متقابل، بیضوی نوک تیز با کناره ناهمواره و گل های زیبا با ظاهر تقريبا قیفی شکل دارد.

گل عباسی دارای برگ های تخم مرغی شکلی است و گل ان دارای ۵ گلپر به هم چسبیده است و دارای ساقه های بلند و پراکنده است که معمولا طول ساقه های آن به ۸۰ سانتی متر هم می رسد. گل عباسی معمولا در عصر و در هوای ابری شروع به باز کردن گل های خود می کند و زمانی که صبح می شود دوباره گل های ان بسته می شود.

از مشخصات لاله عباسی این است که گل های آن مرکب از جام و کاسه مشخص به نظر می رسد در حالی که اصولا فاقد جام است. آن چه که به صورت کاسه گل جلوه می کند در واقع انولوکری از برگ هاست که در قاعده کاسه گل رنگین گیاه، جای دارد. رنگ کاسه گل نیز به علت آن که گیاه پیوسته پرورش می یابد، متفاوت و حتی در بعضی نمونه ها، ابلق است. پرورش آن در غالب نواحی معمول می باشد.

گل دهی این گیاه بستگی به منطقه ای که در آن زندگی می کنید دارد اگر منطقه شما دارای آب و هوایی گرم دارد در تمام طول سال گل می دهد. گل عباسی به سرما بسیار حساس است و فورا دچار پژمردگی می شود. اگر هم قصد دارید این گل زیبا را در منزل نگه داری کنید با ایجاد یک شرایط مطلوب به پرورش ان بپردازید، اوج رشد و شکوفایی گل عباسی در تابستان و پاییز است . اگر این گل را در گلدان نگه داری می کنید در فصل زمستان گلدان را به  داخل منزل انتقال دهید.

​

خواص درمانی و موارد مصرف

قسمت مورد استفاده گیاه لاله عباسی از نظر درمانی ریشه آن است که رنگ قهوه ای تیره دارد. و خواص درمانی ریشه این گیاه دارای اثر مسهلی است ولی به عنوان دفع کرم نیز به کار رفته است. گرد ریشه آن اگر به مقدار ۱.۵ تا ۴ گرم مصرف شود، اثر مسهلی ظاهر می کند. برای این کار باید گرد ریشه را در آب یا در چای وارد کرد و سپس مصرف نمود و یا آنکه آن را با مقداری قند سایید و بعد به کار برد. دم کرده نیمکوب ۴ تا ۸ گرم ریشه گیاه در ۱۵۰ گرم آبی، جوجه یا در جوشانده گوشت نیز یکی از صور استفاده از گیاه است.

در چین از خیسانده برگ گیاه لاله عباسی در آب، نوعی ماده رنگی قرمز به دست می آورند که از آن، جهت رنگ کردن برخی انواع شیرینی استفاده به عمل می آورند. ضمنا گرد دانه آن نیز در ژاپن به مصارف تغذیه می رسد.

انواع دارویی ‌لاله عباسی

​

انواع دارویی لاله عباسی که در زیر آورده شده اند، نیز، به مصارف درمانی در نواحی مختلف محل رویش می رسند ولی ارزش قابل توجه ندارند:

• .Berhlavia hirsuta L، این گیاه در نواحی حاره امریکا می روید و برگ های آن به عنوان تب بر و صفرابر مصرف می شود. 
• .B. procumbens Rxl، در هند می روید و به مصرف درمان آسم و ناراحتی های ریوی می رسد. 
• .B, recta L، در هند می روید و در نواحي محل رویش به مصارف درمانی می رسد. اثر مسهلی و قی آور دارد.
• .Mirabilis lichotoma L، گیاهی است که در مکزیک می روید و ریشه اش اثر مسهلی دارد. 
• .MM. Jongillora L، در امریکای شمالی می روید و مانند گیاه قبلی به مصارف مشابه می رسد.
• از .Hermidium alipes S. Warton، ماده ای به نام دوپامین Dopamine به فرمول C۸H۱۱NO۲ و به وزن ملکولی ۱۵۳.۱۸ استخراج شده است که به صورت بلوری های درشت و منشوری شکل متبلور می شود. در مقابل اکسیژن حساسیت دارد و به سرعت تغییر رنگ می دهد. 

هیچ یک از گونه های دارویی لاله عباسی در ایران نمی رویند.

نیازهای اکولوژیکی

نور مورد نیاز

لاله عباسی به نور مستقیم نیاز دارد. حال اگر نور کم باشد رنگ برگها کم رنگ شده و گلها و غنچه ها می ریزند. اما اگر نور زیاد باشد دو حالت پیش می آید:

۱- اگر رطوبت خاک و هوا مناسب باشد، مشکلی برای گیاه پیش نمی آید

۲- اگر هوا خشک باشد و خشکی خاک هم رخ بدهد، باعث ریزش گلها و سوختگی برگها می شود.

برای خواندن ادامه مطلب خواص درمانی و پرورش گیاه لاله عباسی کلیک کنید.

​

​

 ​

نام علمی:

Mirabilis Jalapa

تیره:

Nyctuaginaceae

گیاهشناسی

لاله عباسی گیاهی علفی از تیره لاله عباسی، چند ساله و زینتی است. ساقه ی این گیاه، ساقه هایی منشعب به ارتفاع ۴۰ سانتی متر تا یک متر و حتی بیشتر است. برگهای متقابل، بیضوی نوک تیز با کناره ناهمواره و گل های زیبا با ظاهر تقريبا قیفی شکل دارد.

گل عباسی دارای برگ های تخم مرغی شکلی است و گل ان دارای ۵ گلپر به هم چسبیده است و دارای ساقه های بلند و پراکنده است که معمولا طول ساقه های آن به ۸۰ سانتی متر هم می رسد. گل عباسی معمولا در عصر و در هوای ابری شروع به باز کردن گل های خود می کند و زمانی که صبح می شود دوباره گل های ان بسته می شود.

از مشخصات لاله عباسی این است که گل های آن مرکب از جام و کاسه مشخص به نظر می رسد در حالی که اصولا فاقد جام است. آن چه که به صورت کاسه گل جلوه می کند در واقع انولوکری از برگ هاست که در قاعده کاسه گل رنگین گیاه، جای دارد. رنگ کاسه گل نیز به علت آن که گیاه پیوسته پرورش می یابد، متفاوت و حتی در بعضی نمونه ها، ابلق است. پرورش آن در غالب نواحی معمول می باشد.

گل دهی این گیاه بستگی به منطقه ای که در آن زندگی می کنید دارد اگر منطقه شما دارای آب و هوایی گرم دارد در تمام طول سال گل می دهد. گل عباسی به سرما بسیار حساس است و فورا دچار پژمردگی می شود. اگر هم قصد دارید این گل زیبا را در منزل نگه داری کنید با ایجاد یک شرایط مطلوب به پرورش ان بپردازید، اوج رشد و شکوفایی گل عباسی در تابستان و پاییز است . اگر این گل را در گلدان نگه داری می کنید در فصل زمستان گلدان را به  داخل منزل انتقال دهید.

​

خواص درمانی و موارد مصرف

قسمت مورد استفاده گیاه لاله عباسی از نظر درمانی ریشه آن است که رنگ قهوه ای تیره دارد. و خواص درمانی ریشه این گیاه دارای اثر مسهلی است ولی به عنوان دفع کرم نیز به کار رفته است. گرد ریشه آن اگر به مقدار ۱.۵ تا ۴ گرم مصرف شود، اثر مسهلی ظاهر می کند. برای این کار باید گرد ریشه را در آب یا در چای وارد کرد و سپس مصرف نمود و یا آنکه آن را با مقداری قند سایید و بعد به کار برد. دم کرده نیمکوب ۴ تا ۸ گرم ریشه گیاه در ۱۵۰ گرم آبی، جوجه یا در جوشانده گوشت نیز یکی از صور استفاده از گیاه است.

در چین از خیسانده برگ گیاه لاله عباسی در آب، نوعی ماده رنگی قرمز به دست می آورند که از آن، جهت رنگ کردن برخی انواع شیرینی استفاده به عمل می آورند. ضمنا گرد دانه آن نیز در ژاپن به مصارف تغذیه می رسد.

انواع دارویی ‌لاله عباسی

​

انواع دارویی لاله عباسی که در زیر آورده شده اند، نیز، به مصارف درمانی در نواحی مختلف محل رویش می رسند ولی ارزش قابل توجه ندارند:

• .Berhlavia hirsuta L، این گیاه در نواحی حاره امریکا می روید و برگ های آن به عنوان تب بر و صفرابر مصرف می شود. 
• .B. procumbens Rxl، در هند می روید و به مصرف درمان آسم و ناراحتی های ریوی می رسد. 
• .B, recta L، در هند می روید و در نواحي محل رویش به مصارف درمانی می رسد. اثر مسهلی و قی آور دارد.
• .Mirabilis lichotoma L، گیاهی است که در مکزیک می روید و ریشه اش اثر مسهلی دارد. 
• .MM. Jongillora L، در امریکای شمالی می روید و مانند گیاه قبلی به مصارف مشابه می رسد.
• از .Hermidium alipes S. Warton، ماده ای به نام دوپامین Dopamine به فرمول C۸H۱۱NO۲ و به وزن ملکولی ۱۵۳.۱۸ استخراج شده است که به صورت بلوری های درشت و منشوری شکل متبلور می شود. در مقابل اکسیژن حساسیت دارد و به سرعت تغییر رنگ می دهد. 

هیچ یک از گونه های دارویی لاله عباسی در ایران نمی رویند.

نیازهای اکولوژیکی

نور مورد نیاز

لاله عباسی به نور مستقیم نیاز دارد. حال اگر نور کم باشد رنگ برگها کم رنگ شده و گلها و غنچه ها می ریزند. اما اگر نور زیاد باشد دو حالت پیش می آید:

۱- اگر رطوبت خاک و هوا مناسب باشد، مشکلی برای گیاه پیش نمی آید

۲- اگر هوا خشک باشد و خشکی خاک هم رخ بدهد، باعث ریزش گلها و سوختگی برگها می شود.

برای خواندن ادامه مطلب خواص درمانی و پرورش گیاه لاله عباسی کلیک کنید.

​

​

 ​

تکنیک استفاده از کشت تناوبی برای مدیریت بیماریهای گیاهی در جهت رشد گیاهان غیرمیزبان تا زمانی که عامل بیماری زا در خاک از بین برود یا میزان آب به حدی کاهش یابد که منجر به آسیب ناچیز محصول گردد می باشد. به منظور مدیریت موفقیت آمیز یک بیماری با کمک تناوب، موارد زیر را باید در نظر گرفت:

– عامل بیماری زا تا چه مدت در خاک زنده می ماند.

– کدام گونه های گیاهی اضافی (مثل علفهای هرز و محصولات پوششی) می تواند باعث آلودگی شود یا زنده بماند.

– عامل بیماری زا چگونه در مزرعه گسترش میابد.

– عامل بیماری زا به چه شیوه های دیگری می تواند بین محصولات متعدد زنده بماند.

– روشهای مدیریت دیگر منابع بیماری زا چیست.

تعداد سال های مورد نیاز جهت سرکوب یک بیماری را برای بسیاری از موارد به دلیل تأثیر عوامل دیگر و عدم تحقیقات گسترده نمی توان به طور دقیق بیان کرد اما خط مشی های کلی برای تحقیقات و مشاهدات کلی و همچنین دانش بیولوژی عوامل بیماری زا توسعه یافته است.

در حالی که این دوره ها مبتنی بر تحقیقات و مشاهدات حاصل از سیستم های تولیدی سنتی می باشد، اما آنها معمولا برای سیستم های ارگانیک قابل اعمال هستند زیرا بیولوژی عوامل بیماری زا تغییر نمی کند.

با این حال، در صورتی که فعالیت میکروارگانیسم های مفید خاک که یک عامل بیماری زا را سرکوب می کننده در مزرعه ارگانیک خیلی بیشتر از یک مزرعه سنتی باشد، دوره تناوب مورد نیاز می تواند کوتاه تر نیز باشد. به عبارت دیگر، در صورتی که مواد ارگانیکی مثل محصول پوششی در یک سیستم ارگانیک وجود داشته باشد، مدیریت عوامل بیماریزایی که می توانند در ماده ارگانیک در حال تجزیه زنده بمانند، دشوارتر میشود.

با دانستن این نکته که علف های هرز می توانند میزبان یک بیماری باشند و این یک مسئله حائز اهمیت است، در نتیجه این علفهای هرز باید در طی تناوب کنترل گردند. ممانعت از ورود مجدد عامل بیماری زا هنگامی که محصول مجددأ کشت می شود نیز عامل مهمی است. به عنوان مثال، بذر آلوده، قلمه ها یا خاک روی دستگاه های کشاورزی می توانند عوامل بیماری زا را به یک مزرعه تمیز واردکنند.

– چندین جنبه اساسی بیولوژی عامل بیماریزا توضیح داده میشود. این جنبه ها بیان می کنند که آیا تناوب، یک گزینه زیست پذیر بالقوه برای مدیریت یک عامل بیماری زای خاص و بیماری که ایجاد می کند محسوب می شود یا نه.

– اینکه چگونه ویژگی های محصولات در تناوب خاص که تأثیرگذار برعوامل بیماری زاهستند، در نظر گرفته می شوند. تناوب های خوب میزبان نامساعد را بهتر فراهم می کنند.

– تأثیر محصولات پوششی و کودهای سبز تلفیق شده با بیماریها نیز در نظر گرفته می شود.

– عوامل مدیریتی و زیست محیطی تأثیرگذار بر موفقیت تناوب کشت برای سرکوب بیماری توضیح داده میشود.

– برخی بیماری های انتخابی که می توان آنها را به کمک تناوب با موفقیت مدیریت کرد.

ویژگیهای عوامل بیماریزای که موفقیت و طول دوره تناوب را تعیین می کنند

تناوب می تواند بیماری محصولی را سرکوب کند البته در شرایطی که عامل بیماری زای هدف قادر به ادامه زندگی در خاک یا باقی مانده های محصول برای مدت کمتر از چند سال باشد. برخی عوامل بیماری زای قارچی و باکتریایی، می توانند فقط در باقی مانده های محصول در خاک زنده بمانند و اینها از مناسب ترین عوامل بیماری زا برای هدف قرار دادن جهت مدیریت با تناوب محصول محسوب میشوند زیرا این عوامل بیماری زا، نمی توانند پس از تجزیه باقی مانده های محصول زنده بمانند.

عوامل بیماری زایی که در ماده آلی خاک زنده می مانند فقط به مدت چند سال به کمک تناوب کشت مدیریت می شوند، به این ساکنان کوتاه مدت خاک، مهاجمان خاک یا ناپایداری های خاک گفته میشود. باد، آبیاری یا حشرات می توانند عامل بیماری زا را از محصولات آلوده گسترش دهند و مزرعه را پس از تناوب مجددأ آلوده کنند.

عوامل بیماری زا در این گروه، از نظر طول زمان برای زنده ماندن و در نتیجه طول تناوب مورد نیاز، با هم فرق دارند. زمان بقا و ماندگاری تا حدودی نشان دهنده نوع بافت گیاه میزبان آلوده شده می باشد. به عنوان مثال عوامل بیماری زای اسکالد عمدتا برگها و نیام برگ را آلوده می کنند که نسبتا با سرعت تجزیه میشوند.

​

درعوض، عامل بیماری زای لکه نیز ساقه های عریان مثل گرهها که در برابر پوسیدگی مقاومت بیشتری دارند را نیز آلوده می کنند. درنتیجه، یک تناوب بلندتر برای مدیریت لکه شبکه ایی در مقایسه با مدیریت بیماری اسکالد مورد نیاز است. بذر آلوده و همین طورهاگهای پراکنده شده توسط باد از منابع اضافی این عوامل بیماری زا، محسوب می شوند که جهت اطمینان از کنترل موفقیت آمیز در سرتاسر تناوب باید مدیریت گردند.

به طور مشابه، مدیریت بیماری کنسر باکتریایی که گیاه گوجه فرنگی را آلوده می کند، مستلزم یک تناوب بلندتر از تناوب مورد نیاز برای مدیریت لکه برگی باکتریایی و لکه باکتریایی می باشد. کنسر که باعث ورود باکتری ها به درون ساقه های گوجه فرنگی می شود اما لکه برگی باکتریایی یا خال میوه و لکه محدود به میوه ها و برگها با سرعت بالا تجزیه می شود.

هر سه عامل بیماری زا از دانه به وجود می آیند. تناوب تنها یک جنبه از یک برنامه کنترلی خوب محسوب میشود. مدیریت سایر منابع عوامل بیماریزای باکتریایی برای موفقیت، حیاتی است. برخی عوامل بیماری زای باکتریایی و قارچی ساکن خاک هستند و قادرند در ماده ارگانیک موجود در خاک رشد کنند. به این ارگانیسم ها ساپروفیت گفته میشود. مدیریت ساپروفیتها با تناوب، کار دشواری است.

نمونه هایی از موجودات زنده خاک عبارتند از قارچهایی مثل پتنیوم، ریزو کتونیا و باکتری هایی مثل اروینیا، ریزوموناس و استرپتوميس. چند گونه پتنیوم و ریزو کتونیا به صورت مشترک در اکثر خاکها به عنوان بخشی فلورای خاک معمولی یافت میشود. این قارچ به بذر، ریشه ها و ساقه نهالهای ظریف و حساس حمله می کنند و باعث فساد و تجزیه بذر می شوند.

گونه پتنیوم نیز باعث فساد میوه در کدو و ریزو کتونیاسولانی باعث فساد در گیاهان چلیپایی می گردد. با وجود این که تناوب های کشت، این قارچ را کاملا مهار نمی کنند، اما کاهش جمعیت عوامل بیماری زا توسط تناوب با دانه های کوچک، می تواند به کاهش تلفات در محصولات بعدی کمک می کند. از آن جا که این ساپروفیتها نیز می توانند از باقیمانده گیاهی تازه استفاده کنند در نتیجه تلفیق مقدار زیاد مواد ارگانیک باعث افزایش رشد می گردد.

از این رو، محصولاتی که خیلی زود پس از تلفیق با یک محصول پوششی کشت می شوند به شدت تحت تأثیر این قارچ ها قرار می گیرند. دیگر انواع مواد ارگانیک از قبیل برگها یا کمپوست با تجزیه ناقص همین تأثیر را دارند. برخی قارچ هایی که باعث خم شدگی و پلاسیدگی فوزاریوم می گردند می توانند دورن یا روی ریشه گیاهانی که علائم را ایجاد نمی کنند حاملان بدون علامت زنده بمانند و علاوه براین به عنوان ساپروفیت روی باقیمانده های گیاهان و سایر محصولات تقريبا تجزیه شده، رشد کنند.

برخی عوامل بیماری زای قارچی دارای ساختار تخصصی هستند، مثل بذرها و این ساختارها به آنان اجازه میدهد تا در وضعیت نهفتگی یا کمون مقاومت داشته باشند. این ساختارها به عامل بیماریزا کمک می کنند تا در دوره ایی که میزبان وجود ندارد و همچنین در دمای سرد زمستان و دیگر شرایط ناجور زنده بماند و حداکثر زمان بقای انواع ساختارها و گونه های بیماری زا متفاوت است.

ساختارهای قارچی که قادر به نهفتگی هستند عبارتند از: اسپورها، اسکلروتیا و کلامیدواسپورها. به طور مشابه برخی کرمهای بیماری زا، باعث تولید کیست می شوند. این شرایط به بقیه ساختارها نیز اطلاق می گردد میتواند در مطالعه بیماریهای گیاهی، مفید واقع گردد زیرا نشان میدهند که یک عامل بیماری زا می تواند به طور بالقوه در خاک مقاومت کند.

برخی عوامل بیماری زا هتروتالیک هستند یعنی این که ساختار نهفته را فقط زمانی تولید می کنند که طرفین انواع جفت گیری مخالف (معادل قارچی نر و ماده) باهم کنش داشته باشند. این مسئله خود اهمیت دارد زیرا وجود یا عدم وجود انواع مختلف جفت گیری می تواند تعیین کند که آیا عامل بیماریزا در خاک مقاومت می کند یا نه.

به عنوان مثال، با وجود این که قارچهای کپکی کرکی کدو ذاتأ قادر به تولید اسپورها هستند اما فقط این نوع جفت گیری در آمریکا رخ می دهد. از این رو نمی تواند اسپور تولید کند و مانع بقای آن در زمستان در آمریکای شمال شرقی می گردد. درعوض قارچهای کپکی کرک دار اسپورهایی در آمریکای شمال شرقی تولید می کند و ۴ تا ۵ سال در خاک زنده می مانند.

با این حال این موقعیت می تواند تغییر کند. تا چند وقت پیش، فقط یک نوع جفت گیری قارچ زنگ زدگی به نام phytophthorainfestans در آمریکا وجود داشت. در حال حاضر دو نوع نر و ماده وجود دارد و عامل بیماری زا می تواند همانند اسپورها در خاک مقاومت کند. این قارچ که باعث فساد صورتی در گوجه فرنگی می گردد هموتالیک می باشد. از این رو، در زمانی که فقط یک نوع جفت وجود دارد و می تواند اسپورها را تولید کند.

اسکلروتیک و کلامودواسپورها ساختارهایی هستند که قادر نیستند بدون تعامل بین قارچهای جفتهای مخالف تولید شوند. اسکلروتیک تولید شده توسط کلئوتوتریکوم که باعث آنتراکتوز و نقطه سیاه در گوجه فرنگی می گردد حداقل تا ۸ سال می تواند زنده بماند.

موارد تولید شده توسط قارچ کپکی سفید sclerotiniasclerotiorum تا ده سال می توانند زنده بمانند. Verticilliumdahliae که باعث پژمردگی ورتیسیلیومی میگردد می تواند اسکلروتیا تولید کند که تا ۱۳ سال می توانند به حیات خود ادامه دهد. قارچهایی که باعث پژمردگی ورتیسیلومی میشوند می توانند تا سالهای زیادی مثل کلامیدواسپورها مقاومت کنند.

برای خواندن ادامه مطلب مدیریت بیماریهای گیاهی با کشت تناوبی کلیک کنید.

​

​

 ​

هدف کشاورزی ارگانیک ضمن حفاظت از حاصلخیزی خاک، افزایش تولید محصول با کمترین تکیه بر استفاده از مواد شیمیایی است. استفاده از کودهای شیمیایی به اندازه زیاد و به کارگیری بی رویه آفت کشهای شیمیایی باعث آلودگی آب، هوا و خاک می شود و طی این فرآیند، آفتهای موجود نسبت به سموم شیمیایی، مقاوم شده و انتهای جدیدی نیز ظاهر می شوند. سلامت خاک نیز در این روند، تحت تاثیر قرار می گیرد و مقدار قابل جذب بعضی ریز مغذی ها مانند روی، مس و آهن در خاک، پس از مدتی کاهش می یابد.

بر اثر این عوامل، تولید کشاورزان هر ساله کمتر می شود. چگونه ممکن است که بتوانیم بدون آلوده کردن آب، خاک و هوا، همیشه عملکرد بالایی از محصولات کشاورزی به دست آوریم؟ پاسخ این سؤال احتمالا در کشاورزی ارگانیک نهفته است. 

انواع کشاورزی 

١- کشاورزی متعارف 

اعمال روشهای کشاورزی سنتی، همچون استفاده از آفت کشها و کودهای صنعتی است. این واژه معمولا در تضاد با سیستم های «کشاورزی ارگانیک» و «کشاورزی پایدار» به کار می رود. کشتهایی که ارگانیک نیستند، «متعارف» نامیده میشوند. 

۲- کشاورزی پایدار

​

الف) روشی از رشد گیاهان و پروراندن حیوانات اهلی (دام و طیور) بر پایه کودهای آلی، حفاظت از خاک و آب، کنترل بیولوژیکی (زیستی) آفات و به حداقل رساندن استفاده از انرژی حاصل از سوخت های فسیلی تجدیدناپذیر است. 

ب) نوعی کشاورزی است که در آن جنبه های مختلف زیست محیطی، اقتصادی، اجتماعی و سیاسی، بر اساس به کارگیری حداقل نهادههای خارجی (غير از کودهای آلی) رعایت می شود. 

٣- کشاورزی آبی 

این واژه توسط انجمن ایتالیایی مدیریت زراعی و حفاظتی زمین ابداع شده است. «آبی»، مربوط به آب و فواید زیست محیطی کشاورزی حفاظتی است. اصول این نوع کشاورزی عبارتند از نگهداری پوشش خاک با بقایای گیاهی، کاهش خاکورزی (شخم زدن)، محدود کردن رفت و آمد و به دلیل ممانعت از آثار سوء به جا مانده در مزرعه و استفاده از تناوب و  گیاهان پوششی.

۴- کشاورزی حفاظتی 

هدف از کشاورزی حفاظتی، نگهداری و بهبود عملکرد گیاهان زراعی و مقابله با خشکی و دیگر خطرات است؛ به طوری که همزمان از واکنشهای زیستی خاک حفاظت کرده و آنها را تحریک می کند. دو مشخصه اصلی کشاورزی حفاظتی عبارتند از عدم استفاده از شخم و نگهداری یک لایه پوششی (مواد گیاهی زنده و غیر زنده) روی سطح خاک.

۵- کشاورزی طبیعی 

​

الف) روش «ماسانوبو فوکواکا» (میکروبیولوژیست ژاپنی) است که در آن، ریشه گیاهان زراعی کشت شده در خاک، به جای استفاده از ماشین – آلات در خاک باقی می ماند. در این روش، کاشت گیاهان لگوم و استفاده از مالچ به جای استفاده از کود توصیه می شود. کارهایی که فوکواکا از انجام آنها پرهیز می کند، عبارتند از خاک ورزی، وجین علفهای هرز و استفاده از آفت کش ها؛ به عبارت دیگر، «هیچ کاری انجام ندادن» برای  «کشاورزی طبیعی». عملکرد برنج تولیدی توسط فوکواکا حیرت انگیز است. این نوع کشاورزی، نوعی کشاورزی ارگانیک است که برای اولین بار در سال ۱۹۴۰ میلادی توسط وی انجام شد. 

ب) کشاورزی طبیعی، یک نظام مدیریت زراعی است که در آن از قابلیت ها و توانایی های طبیعت برای نیل به حداکثر عملکرد، بهره گیری میشود. در این نظام، نهاده های طبیعی توسط کشاورز و با استفاده از ضایعات و پسماندهای داخل همان مزرعه تولید می شوند و از بازار خریداری نمی گردند. 

برای خواندن ادامه مطلب تعریف کامل از کشاورزی ارگانیک کلیک کنید.

​

​

 ​

در کشاورزی ارگانیک به خاکورزی اهمیت به سزایی داده میشود. جدا از بخش مواد معدنی، خاک حاوی مواد ارگانیک و هوموس است که در نتیجه تجزیه بیوماس بوجود می آید.

در اغلب خاک های کشاورزی در مناطق گرم این ماده فقط درصد کمی را شامل می شود و در کل ۱٪ کل مواد جامد خاک را تشکیل می دهد که این امر برای باروری خاک بسیار مهم است.

مواد ارگانیک بطورعمده در سطح بالایی خاک قرار دارد که علت این موضوع فرایندهای تبدیل مداوم است.

قسمت فعال مواد ارگانیک خاک توسط ارگانیسم های خاک تجزیه می شوند و در نتیجه این ساختارها می توانند با یکدیگر ترکیب شده و ساختارهای هوموسی باثباتی را بوجود آورند که مدت زمان طولانی تری در خاک باقی می مانند.

این مواد ارگانیک پایدار خاک یا هوموس به تقویت ساختار خاک کمک شایانی می نماید.

انسان براثر کشت متوالی یک نوع محصول و در سال های متمادی یاعدم رعایت تناوب صحیح در یک منطقه و همچنین جمع آوری بقایای محصول و سوزاندن آن و تعلیف دام در مزارع پس از جمع آوری محصول و خلاصه استفاده بیش از حد از زمین، بدون تقویت آن و دیگر اقدامات نامناسب و نابجا، باعث فقیر شدن خاک از لحاظ مواد غذایی معدنی، مواد آلی و نامرغوب شدن بافت خاک و در نتیجه کاهش شدید حاصلخیزی خاک می شود.

لذا وظیفه هر کارشناس و هر زارع است که نه تنها از کم شدن آن در مزارع جلوگیری بلکه با بکار بردن روش های مناسب و مساعد در جهت تقویت و افزایش تدریجی آن در خاک، اقدام لازم را به عمل آورند.

 با توجه به معضلات و خسارات جدی ناشی از آتش زدن بقایای گیاهی جهت کشت محصولات تابستانه رفع این معضل به عنوان یکی از اولویت ها مورد توجه قرار گرفته است.

​

معایب خاکورزی مرسوم conventional tillage و سوزاندن بقایای گیاهی عبارتند از:

1-صرف زمان زیاد جهت انجام عمليات زراعی

 ٢- کاهش حاصلخیزی و توانایی کشت پذیری خاک در بلند مدت به دلیل خسارت جدی به خاک و از بین بردن میکروارگانیزم ها و موجودات زنده خاکزی.

 ٣- فرسایش شدید ادوات.

 ۴- فشردگی خاک به دلیل تردد ماشین های سنگین تر.

 ۵- نیاز به خاکورزی در عمق بیشتر.

۶- تقاضای روز افزون به تراکتورهای سنگین تر.

 ۷- تاخیر در کاشت به علت عدم امکان آتش زدن بقایا تا برداشت کامل گندم.

8- از بین بردن بقایا و کاهش مواد آلی خاک در بلند مدت

۹- خسارت ناشی از آتش سوزی مزارع مجاور.

رفع این مشکلات خاکورزی به یکی از روش زیر امکان پذیر می باشد:

الف) خرد کردن بقایا و برگرداندن قسمتی از بقایا و تهیه بستر بذر با استفاده از خاکورزی مرکب استفاده از دستگاه خاکورزی مرکب با عرض ۲ و 5/2 متر نتایج بسیار خوبی را در مزارع نشان داد.

ب) خرد کردن بقایای گیاهی کاه و کلش با استفاده از دستگاه ساقه خردکن

 ج) کاشت مستقیم بذر در بقایای گیاهی محصول قبلی یکی از بهتری روش های مدیریت بقایای گیاهی و کشاورزی حفاظتی conservation Agriculture ، کاشت مستقیم بذر در بقایای گیاهی می باشد و کشورهای توسعه یافته همه ساله سعی در توسعه و گسترش این روش در مزارع کشور خود می باشند.

لذا انتخاب ماشین بذر کاری که قابلیت کاشت در بقایای گیاهی زراعت گندم و جور کلزا و سویا و ذرت را در شرایط اقلیمی متفاوت را داشته باشد در اولویت اول کاری مدیریت بقایای گیاهی قرار دارد.

مزایای کاشت مستقیم در بقایای گیاهی با بذرکار بدون خاکورزی

​

1-افزایش نفوذپذیری خاک در خاکورزی

میزان نفوذ و نگهداری آب در خاک، حفظ بقایای گیاهی در سطح خاک به دلیل ناهموار شدن سطح زمین افزایش می یابد. در نتیجه زمان بیشتری برای نفوذ آب در اختیار خواهد بود.

٢- کاهش تبخیر

 میزان تبخیر آب از خاک تحت تاثیر شرایط جوی مانند اشعه خورشید، دمای هوا و رطوبت موجود در باد و هوا قرار دارد.

بی خاکورزی باقی گذاشتن بقایا روی سطح خاک به دلیل ایجاد مانع در برابر تابش مستقیم اشعه خورشید و در نتیجه کاهش دمای خاک و جلوگیری از تماس جریان باد با سطح خاک و ایجاد یک لایه از هوا بین سطح خاک و جو، تبخیر را به میزان زیادی کاهش می دهد.

٣- کاهش فشردگی خاک

 فشردگی خاک در اثر تردد ماشین های مزرعه و سله بستن خاک بر روی تولید محصول تاثیر منفی می گذارد.

مشخص شده است که باقی ماندن بقایای گیاهی در سطح خاک و نیز وجود انبوه ریشه های سطحی گیاهان در خاک دست کم به میزان 2/3 در مقایسه با زمین لخت و عاری از بقایای گیاهی، فشردگی خاک را کاهش می دهد.

برای خواندن ادامه مطلب نقش خاکورزی و خاک در زراعت ارگانیک کلیک کنید.

​

​

 ​

در کشاورزی ارگانیک به خاکورزی اهمیت به سزایی داده میشود. جدا از بخش مواد معدنی، خاک حاوی مواد ارگانیک و هوموس است که در نتیجه تجزیه بیوماس بوجود می آید.

در اغلب خاک های کشاورزی در مناطق گرم این ماده فقط درصد کمی را شامل می شود و در کل ۱٪ کل مواد جامد خاک را تشکیل می دهد که این امر برای باروری خاک بسیار مهم است.

مواد ارگانیک بطورعمده در سطح بالایی خاک قرار دارد که علت این موضوع فرایندهای تبدیل مداوم است.

قسمت فعال مواد ارگانیک خاک توسط ارگانیسم های خاک تجزیه می شوند و در نتیجه این ساختارها می توانند با یکدیگر ترکیب شده و ساختارهای هوموسی باثباتی را بوجود آورند که مدت زمان طولانی تری در خاک باقی می مانند.

این مواد ارگانیک پایدار خاک یا هوموس به تقویت ساختار خاک کمک شایانی می نماید.

انسان براثر کشت متوالی یک نوع محصول و در سال های متمادی یاعدم رعایت تناوب صحیح در یک منطقه و همچنین جمع آوری بقایای محصول و سوزاندن آن و تعلیف دام در مزارع پس از جمع آوری محصول و خلاصه استفاده بیش از حد از زمین، بدون تقویت آن و دیگر اقدامات نامناسب و نابجا، باعث فقیر شدن خاک از لحاظ مواد غذایی معدنی، مواد آلی و نامرغوب شدن بافت خاک و در نتیجه کاهش شدید حاصلخیزی خاک می شود.

لذا وظیفه هر کارشناس و هر زارع است که نه تنها از کم شدن آن در مزارع جلوگیری بلکه با بکار بردن روش های مناسب و مساعد در جهت تقویت و افزایش تدریجی آن در خاک، اقدام لازم را به عمل آورند.

 با توجه به معضلات و خسارات جدی ناشی از آتش زدن بقایای گیاهی جهت کشت محصولات تابستانه رفع این معضل به عنوان یکی از اولویت ها مورد توجه قرار گرفته است.

​

معایب خاکورزی مرسوم conventional tillage و سوزاندن بقایای گیاهی عبارتند از:

1-صرف زمان زیاد جهت انجام عمليات زراعی

 ٢- کاهش حاصلخیزی و توانایی کشت پذیری خاک در بلند مدت به دلیل خسارت جدی به خاک و از بین بردن میکروارگانیزم ها و موجودات زنده خاکزی.

 ٣- فرسایش شدید ادوات.

 ۴- فشردگی خاک به دلیل تردد ماشین های سنگین تر.

 ۵- نیاز به خاکورزی در عمق بیشتر.

۶- تقاضای روز افزون به تراکتورهای سنگین تر.

 ۷- تاخیر در کاشت به علت عدم امکان آتش زدن بقایا تا برداشت کامل گندم.

8- از بین بردن بقایا و کاهش مواد آلی خاک در بلند مدت

۹- خسارت ناشی از آتش سوزی مزارع مجاور.

رفع این مشکلات خاکورزی به یکی از روش زیر امکان پذیر می باشد:

الف) خرد کردن بقایا و برگرداندن قسمتی از بقایا و تهیه بستر بذر با استفاده از خاکورزی مرکب استفاده از دستگاه خاکورزی مرکب با عرض ۲ و 5/2 متر نتایج بسیار خوبی را در مزارع نشان داد.

ب) خرد کردن بقایای گیاهی کاه و کلش با استفاده از دستگاه ساقه خردکن

 ج) کاشت مستقیم بذر در بقایای گیاهی محصول قبلی یکی از بهتری روش های مدیریت بقایای گیاهی و کشاورزی حفاظتی conservation Agriculture ، کاشت مستقیم بذر در بقایای گیاهی می باشد و کشورهای توسعه یافته همه ساله سعی در توسعه و گسترش این روش در مزارع کشور خود می باشند.

لذا انتخاب ماشین بذر کاری که قابلیت کاشت در بقایای گیاهی زراعت گندم و جور کلزا و سویا و ذرت را در شرایط اقلیمی متفاوت را داشته باشد در اولویت اول کاری مدیریت بقایای گیاهی قرار دارد.

مزایای کاشت مستقیم در بقایای گیاهی با بذرکار بدون خاکورزی

​

1-افزایش نفوذپذیری خاک در خاکورزی

میزان نفوذ و نگهداری آب در خاک، حفظ بقایای گیاهی در سطح خاک به دلیل ناهموار شدن سطح زمین افزایش می یابد. در نتیجه زمان بیشتری برای نفوذ آب در اختیار خواهد بود.

٢- کاهش تبخیر

 میزان تبخیر آب از خاک تحت تاثیر شرایط جوی مانند اشعه خورشید، دمای هوا و رطوبت موجود در باد و هوا قرار دارد.

بی خاکورزی باقی گذاشتن بقایا روی سطح خاک به دلیل ایجاد مانع در برابر تابش مستقیم اشعه خورشید و در نتیجه کاهش دمای خاک و جلوگیری از تماس جریان باد با سطح خاک و ایجاد یک لایه از هوا بین سطح خاک و جو، تبخیر را به میزان زیادی کاهش می دهد.

٣- کاهش فشردگی خاک

 فشردگی خاک در اثر تردد ماشین های مزرعه و سله بستن خاک بر روی تولید محصول تاثیر منفی می گذارد.

مشخص شده است که باقی ماندن بقایای گیاهی در سطح خاک و نیز وجود انبوه ریشه های سطحی گیاهان در خاک دست کم به میزان 2/3 در مقایسه با زمین لخت و عاری از بقایای گیاهی، فشردگی خاک را کاهش می دهد.

برای خواندن ادامه مطلب نقش خاکورزی و خاک در زراعت ارگانیک کلیک کنید.

​

​

 ​

اکثر کشاورزان متخصص ارگانیک، اصول بیولوژیکی کشت توالی محصولات را به خوبی درک می کنند. با فرض یک زمین زراعی ارگانیک به همراه یک محصول سالم و پربار، سوالی که طبیعتا مطرح می شود این است که آیا کشت توالی محصولات در زمین های زراعی به حاصلخیزی و نیرومندی آن کمک می کند؟

در این اینجا به ارائه توالی محصولات زمین های زراعی واقعی به گونه ایی که توسط کشاورزان ارگانیک متخصص در مزارع خودشان انجام شده بود پرداخته میشود. دوازده کشاورز متخصص هر یک با سابقه ۴ تا ۵ ساله برداشت از یک زمین زراعی واقعی در مزارع خود، در یک کارگاه در سال ۲۰۰۲ مصاحبه شدند.

توالیهای برداشت مورد استفاده توسط چهار کشاورز متخصص دیگر نیز در راستای ارائه بهتر طیف محصولات و نوع مزرعه در آمریکای شمال شرقی گنجانده شده است. تمام کشتزارها و مزارعی که توالی زمین زراعی آنها در این اینجا ارائه می گردد به عنوان نمونه، توسط صادرکنندگان گواهی ارگانیک یا سایر سازمانهایی که با کشاورزان ارگانیک همکاری دارند نام برده شدند.

کشاورزان با استفاده از مشاهده، دانش جمعی، قضاوت و آزمون و خطا در یک مزرعه، واقعی و شرایط فصلی، این دو محصولی و توالیهای کوتاه را ایجاد کردند. بسیاری از توالیها همگام با تکامل مزرعه تکامل می یابند.

با وجود این که نقدینگی در یک مزرعه، تقاضای بازار، تجهیزات و در دسترس بودن نیروی کار اولویت هایی را مقرر می کند که جهت توسعه این توالیها را مشخص مینمایند اما اساس هر توالی، مبتنی بر نیازهای هر زمین زراعی خاص می باشد.

فاکتور دیگر اساسی تأثیرگذار بر هر کشت تناوبی، مساحت کل زمینی است که کشاورز برای برداشت در اختیار دارد. با وجود این که توالیهای معدودی در مزارع مختلف رخ میدهد اما هدف بازار و لجستیک مزرعه آنها را به سمتی هدایت می کند که در هر وضعیت متفاوت باشند. مزارع متعدد به اهداف بیولوژیکی مشابه با توالی های مختلف خانواده های محصول دست می یابند.

نمونه ای از توالی محصولات در زمین های زراعی

توالی تناوبی نمونه، از مزرعه ای به مزرعه دیگر متفاوت است. کشاورزان می گویند که برخی فعالیتهای برداشت مربوط به محصولات نقدی (فروشی) مقدم یا موخر میباشد و برخی مربوط به محصولات دو یا سه فصلی جداگانه است. هر دو نوع محصولات پوششی و محصولات نقدی مشترک می باشند. بررسی دقیق توالی این محصولات چندین نکته جالب را آشکار می کند.

در برخی مزارع، مدت ۵ سال برای دست یابی به توالی کامل این محصولات کافی نیست. برای مثال، زمین های زراعی روستای Acres، مزرعه Wood Prairie، و مزرعه Myers به علت دارا بودن محصولات دائمی محصولاتی که در تمام طول سال کشت می شوند در حال چرخش از یک دوره درازمدت باردهی هستند و تناوب های طولانی تری دارند. در این موارد، توالی محصولات میتواند تنها دو یا سه نوع محصول تولید کند.

در اکثر این مزارع، تکرار کشت محصول از یک خانواده گیاهی، در یک زمین زراعی و از یک فصل به فصل دیگر به ندرت انجام می شود. زمانی که کشاورزان این کار را انجام میدهند؛ سعی می کنند بستر رویش گیاه را تغییر دهند تا بدین وسیله از رویش یک نوع گیاه در یک ناحیه از مزرعه جلوگیری کنند.

این کار، افزایش آفات خاک و بیماریهای خاک را کاهش می دهد. اکثرا در این گونه مزراع از یک نوع محصول پوششی استفاده می شود و در بیشتر اوقات سال محصولی پوششی کشت می کنند. با این وجود بعضی از مزارع استثنا هستند.

برای خواندن ادامه مطلب توالی محصولات در زمین های زراعی کلیک کنید.

​

​

 ​

آب در کشاورزی ارگانیک

آب و آبیاری در کشاورزی ارگانیک، مورد مصرف زیاد قرار نمی گیرد، زیرا آنها می دانند که مصرف این ماده حیاتی می تواند موجب موفقیت پرورش گیاهان و حیوانات اهلی شود.

کشاورزان ارگانیک به آب نه فقط به عنوان یک نهاده در سیکل کشاورزی، با احترام برخورد می کنند، بلکه به عنوان یک منبع حیاتی برای ادامه زندگی بر روی کره زمین که باید از طریق مدیریت دقیق مورد محافظت و بهبود قرار گیرد، نگاه می کنند.

در حالی که استفاده از آب نمی تواند در همه جا تحت مقررات قرار گیرد، شیوه های ارگانیک در موارد زیر مشارکت موثری دارند: حفظ منابع آب ، نگهداری کیفیت بالای منابع آب

حفاظت

کشاورزان ارگانیک در حالی که اقداماتی را برای کاهش رواناب ها به عمل می آورند، تلاش می کنند تا منابع آب های طبیعی، مانند جویبارها و تالاب ها را حفظ کنند. کشاورزی ارگانیک از طرق ذیل به حفظ منابع آب کمک می کند:

-ساختمان خاک را بهبود می دهد و ظرفیت نگهداری آب را از طریق اقداماتی مانند تناوب زراعی چند ساله، انتخاب گیاهان مناسب و کاربرد کود ارگانیک، افزایش می دهد.

-گیاهان پوششی و حفاظتی، چمنزارها و پوشش گیاهی طبیعی، فرسایش خاک را کاهش می دهد.

کشاورزان ارگانیک دریافته اند که کاهش رواناب و بهبود کیفیت کلی خاک از طریق این شیوه ها، به کاهش نیاز به آبیاری مزرعه در مناطق خشک، کمک می کند.

در مناطقی که شوری یک مشکل بالقوه است، حفظ درختان بیشتر و پوشش گیاهان با ریشه های عمیق تر، به نگهداری سطح آب در سطوح پایین تر و جلوگیری از آوردن نمک به سطح خاک، جلوگیری می کند.

کیفیت

سیستم های کشاورزی ارگانیک به نگهداری و حتی بهبود کیفیت آب به وسیله کاهش مقدار مواد شیمیایی مورد استفاده در کشاورزی کمک می کند که تدریجا راه خود را به دریاچه ها، رودخانه ها، جویبارها و دیگر منابع آب، باز می کنند.

کشاورزی ارگانیک، کودهای شیمیایی و آفت کش های دارای ترکیبات شیمیایی و همچنین پرورش تقویت کننده ها و آنتی بیوتیک ها برای حیوانات اهلی را منع می کند، بنابراین، ریسک وجود این مواد را در آب دریاچه ها، رودخانه ها، جویبارها و دیگر مجاری آب، خطر انباشتگی ورودی های آب را که موجب رشد خزه می شود و سبب کمبود مواد مغذی در این آب ها می گردد، کاهش حجم اکسیژن و تهدید سلامتی گیاهان و جانوران آبزی را کاهش می دهد.

مدیریت تلفیقی آب و خاک

​

آبیاری را باید به گونه ای انجام داد که از اتلاف آب، فرسایش خاک و آبشویی مواد غذایی جلوگیری شود.

– آبیاری را فقط زمانی که لازم است باید انجام داد و فقط به مقدار نیاز گیاه آبیاری کرد. برای این کار می توان مزرعه را به چند قسمت تقسیم کرده و هر قسمت را جداگانه آبیاری نمود.

– اجتناب از آبیاری اضافی تا از آبشویی مواد غذایی به خارج از منطقه ریشه جلوگیری شود.

– هموار و صاف کردن سطح مزرعه.

– سیمانی کردن جداره کانال های آبرسانی را تا از نشت آب و اتلاف مواد غذایی جلوگیری شود.

– ذخیره سازی آب به وسیله ساختن کانال و آب انبار برای استفاده در آینده.

– با شخم زدن در امتداد خط تراز و استفاده از کاه و کلش به همراه سله شکنی می توان تبخیر از سطح خاک را کاهش داده و آب را در داخل خاک ذخیره کرد.

برای خواندن ادامه مطلب نکات مهم مربوط به آبیاری در زراعت ارگانیک کلیک کنید

​

​

 ​

تاریخچه توسعه کشاورزی ارگانیک در جهان

عواملی که منجر به ظهور کشاورزی ارگانیک، بیولوژیک و اکولوژیک و بالاخره جنبش کشاورزی تجدیدشونده شد، به نوشته های آلبرت هووارد برمی گردد. کشاورزی تلفیقی، غیرمتمركز و عاری از مواد شیمیایی، اولین بار به وسیله نورث برن در سال ۱۹۴۰ مطرح گردید؛ وی اولین کسی بود که کلمه «ارگانیک» را به کار برد و بدین ترتیب فلسفه و الزامات ترویج کشاورزی ارگانیک را معرفی کرد. 

در این دهه مطالب زیادی در مورد الزامات ترویج کشاورزی ارگانیک به رشته تحریر در آمد. فالكنر تراژدی بیولوژیکی و انسانی ناشی از تکنولوژی نامطلوب را تشریح نمود و در اواخر دهه ۱۹۴۰ و اوایل دهه ۱۹۵۰، منابع علمی متعددی در رابطه با کشاورزی ارگانیک به چاپ رسید.

لویيس برم فیلد نیز درباره الزامات ترویج کشاورزی ارگانیک که در آن انسان، گیاه و دام در یک سیستم زنده با هم در ارتباط هستند، سهیم بود. وی دریافت که مهارت یک کشاورز خوب، گواهی است بر این که هر کس نمی تواند کشاورز باشد.

محققین دیگر نیز در رابطه با صدمه به محیط و تخریب منابع که ناشی از روشهای جدید زراعت است، بحث کرده اند، آنها مکرر از روش جامع نگری در کشاورزی حمایت کرده اند. 

تا سالهای آخر دهه ۱۹۵۰ تکنولوژی های صنعتی به صورت فزاینده ای تکامل یافت؛ از جمله تخصصی شدن کشت گیاهان زراعی در کشتزارها و قابلیت دسترسی زیاد به کودها و آفت کشها زیاد شد؛ کمبود نیروی کار با اختراع تراکتور مرتفع گردید؛ امکانات مالی برای سرمایه گذاری به آسانی در دسترس بود، با این همه، مشکل اساسی در این دوره مازاد تولید کشاورزی بود. 

در این دوره زراعت با هوموس (کودهای طبیعی)، کنترل مکانیکی علف های هرز و نیاز به کارگر زیاد در بخش کشاورزی، همگی به بوته فراموشی سپرده شدند؛ کشاورزی به صورت یک تجارت در آمد و همانند دیگر صنایع از کارایی بالایی برخوردار گردید. همچنین به حفاظت خاک که تنها موردی بود که از دهه های گذشته مطرح بود، در این دوره توجه بیشتری شد و منابع زیادتری به این کار اختصاص داده شد.

​

در همین راستا یازدهمین کنفرانس خواربار و کشاورزی جهانی (FAO) و بیست و نهمین اجلاس سازمان بهداشت جهانی (WHO)، آغاز تفکر مشترک بین المللی در خصوص تمرکز این دو سازمان بین المللی بر مبحث بسیار مهم و حیاتی سلامت غذایی بشر بوده است که در این ارتباط شهر رم مرکز کشور ایتالیا در سال ۱۹۶۳ میلادی شاهد تصمیم بسیار تاثیرگذار در زمینه سلامت جامعه بشری بود. 

در این همگرایی اندیشه، مواردی مانند مصرف سموم شیمیایی و میزان باقی مانده آنها در فرآورده های کشاورزی، مواد افزودنی به مواد غذایی، داروها و هورمون های رشد گیاهی و جانوری و آلاینده های شیمیایی باقی مانده از عناصر سنگین مورد تأکید قرار داشت و تأكید شد که سیستمهای کشاورزی باید نیازهای انسان امروزی و آن چه را که در یک دهه یا حتی یک قرن بعد نیاز دارد، فراهم کند و بدین ترتیب کشاورزی پایدار از اهدافی است که باید هر چه سریعتر به آن دست یافت. 

تولید و عرضه مواد غذایی از ارکان اصلی امنیت غذایی به شمار می رود ولی حقوق مربوط به غذا دارای ابعاد و پیچیدگی های بیشتری می باشد، به گونه ای که یکی از حقوق مورد اشاره در منشور حقوق بشر و دیگر اسناد بین المللی مرتبط حق دسترسی به زندگی مناسب از جمله غذای سالم و کافی است. 

بررسی الزامات ترویج کشاورزی ارگانیک در ۲۰ کشور جهان و در دو میلیون نفر که روی ۴۰۵۰۰۰ هکتار در حال فعالیت در کشاورزی ارگانیک هستند نشان می دهد که بر خلاف دیدگاههای فوق، به طور حتم کشاورزی ارگانیک با تکنیک ساده در حال افزایش محصول در بیشتر نقاط جهان است که تا بیش از ۸۰ درصد با موفقیت همراه بوده، و این موضوعی است که نمی توان آن را به یک مورد ناچیز نسبت داد و یا از آن به راحتی چشم پوشید. 

موضوع قابل توجه این است که این فرآیند در ۱۰-۵ سال گذشته و در مناطق دوردست و فقير از نظر منابع طبیعی اتفاق افتاده است.

در جنوب برزیل نیز ۲۲۳۰۰ کشاورز با استفاده از کود سبز و پوشش گیاهی از خانواده بقولات و تلفيق دام ها در چرخه تولید مقدار محصول ذرت تولیدی را دو برابر کرده و گندم تولیدی را به ۴ تا ۵ تن در هکتار  افزایش دادند.

برای خواندن ادامه مطلب نکات مهم ترویج کشاورزی ارگانیک کلیک کنید.

​

​

 ​

مواد آلی ارگانیک (زیستی)، براساس تعریف نباید حاوی فرآورده های مهندسی ژنتیک باشند. کشاورزان ارگانیک زیستی برای تولید مواد غذایی ارگانیک (زیستی) گواهی شده نباید از محصولات زراعی تغییر یافته ژنتیکی، بذر و مواد تک مهندسی ژنتیک یا هرگونه محصولی که حاصل مهندسی ژنتیک باشد، استفاده کنند.

برای پی بردن به دلیل این امر، باید ابتدا مهندسی ژنتیک را شناخت و با کاربردها و نگرانی هایی که پیرامون این فناوری وجود دارد آشنا شد.

کشاورزان در نظام های زراعی رایج در آمریکای شمالی سالانه میلیونها هکتار را به کشت ذرت، کلزا، پنبه و سیب زمینی اختصاص می دهند که در آنها ژن های جدید و بیگانه به گیاه مادری آنها وارد و اضافه شده است.

این ژنها، صفات خاصی را در گیاهان ایجاد می کنند که به عنوان مثال می توان به مقاومت علف کشها یا تولید سم (.B.t) اشاره کرد.

محصولات زراعی مقاومت به علف کش مانند کلزا به شکلی طراحی شده اند که کشاورزان بتوانند از علف کشهای غیر انتخابی برای کنترل علفهای هرز، بدون آسیب دیدن گیاه زراعی استفاده کنند.

گیاهانی که ژنهای .B.t را دارند در اندام های هوایی خود سمی تولید می کنند که آفاتی نظیر کرم ساقه خوار ذرت، سوسک کلرادوی سیب زمینی و کرم غوزه پنبه را از بین می برد.

همچنین بذر تغییر یافته ژنتیکی کدوتنبل، کتان، گندم و گوجه فرنگی نیز به طور رسمی وارد بازار کانادا شده است. در حال حاضر نیز مطالعات و آزمایشهای مزرعه ای برای دیگر محصولات زراعی و سبزیجات در حال انجام است.

در بحث مهندسی ژنتیک باید به این نکته تأکید کرد که این بحث، علم جدیدی است. ساختار DNA که اساس ژنتیکی هر موجود زنده را تشکیل می دهد کمتر از پنجاه سال است که شناخته شده است.

نخستین محصولات غذایی تغییریافته ژنتیکی در اوایل دهه ۱۹۹۰ وارد بازار شد. براساس استاندارد کشاورزی ارگانی (زیستی) کانادا، استفاده از ارقام گیاهی، بذر، مواد تکثیری، ژرم پلاسم، قلمه یا هر گونه ماده گیاهی که براساس مهندسی ژنتیک یا از موجودات تغییر یافته ژنتیکی با فناوری مربوط به آن به دست آمده باشد ممنوع است.

تفاوت اصلاح سنتی و مهندسی ژنتیک

​

یک دورگ، حاصل آمیزش دو فرد متفاوت یا دورگه متفاوت از یک گونه است. این با افراد یا از رگه ها که به شکل آگاهانه انتخاب و آمیزش داده میشوند از بعضی جنبه ها با همدیگر تفاوت دارند.

چنانکه تلاقی آنها باعث بروز پدیده دورگ برتر می شود که مثال آن تلاقی دورگه ذرت است که حاصل فرایندی طبیعی است.

اما یک گیاه تولید شده از مهندسی ژنتیک، حاصل فرآیندهایی غیر طبیعی است. مهندسی ژنتیک مستلزم عبور از موانع و محدودیت هایی است که به شکل خاص در طول زمان در موجودات تکامل یافته است تا از تمامیت و ماهیت گونه حفاظت کند.

این موانع به دلیل حفاظت گونه در برابر هجوم DNA بیگانه و عدم راهیابی DNA گونه به دیگر گونه ها وجود دارند.

با این حال، گیاهان همواره تلاش زیادی به خرج می دهند تا ژن های خودی را از ژن های بیگانه شناسایی کرده و آنها را از تلاقی با یکدیگر مصون بدارند و تمامیت گونه ای خود را حفظ کنند.

تولید یک گیاه مهندسی ژنتیک به معنای از بین بردن تمام این موانع ذاتی و تکاملی در برابر هجوم DNA بیگانه است.

مهندسی ژنتیک چگونه عمل می کند؟

متخصصان فناوری ارگانیک (زیستی) بیش از آن که در اصلاح گیاهان زراعی به دنبال کسب صفات مطلوب باشند، تلاش می کنند تا ژن های مربوط به صفات مورد نظرشان را جدا و وارد سلولهای دیگر کنند.

این متخصصان برای وارد کردن ژنها به سلولها، یک بسته چند ژنی را از یک موجود به موجود دیگر منتقل می کنند.

آنها از قطعات کوچک حلقوی DNA که در باکتری وجود دارد و پلاسمید نامیده می می کنند استفاده می کنند و با برش زدن آنها ژن های مورد نظر را اضافه می کنند.

در این مورد نظر یا راه انداز (معمولا از ویروس موزاییک گل کلم گرفته می شود) نشانگر شرکت دارند. راه انداز باعث میشود تا ژن جدید به طور کامل و همیشگی سلول میزبان شود.

برای خواندن ادامه مطلب همه چیز درباره مهندسی ژنتیک کلیک کنید.

​

​

 ​

مدیریت صحیح آفات، بیماری ها و علف های هرز: استفاده از سموم شیمیایی مصنوعی در کشاورزی ارگانیک مجاز نیست، مگر کاربرد بعضی از ترکیبات معدنی ساده که مورد تایید فدراسیون بین المللی جنبش کشاورزی ارگانیک (IFOAM) قرار گرفته باشد. در کشاورزی ارگانیک از روش های مختلفی برای پیشگیری خسارت یا مبارزه با آفت های کشاورزی استفاده می شود که به آن مدیریت تلفیقی آفات (IPM) گفته می شود.

تاریخچه مدیریت تلفیقی آفات

با کشف و اختراع انواع آفت کش های شیمیایی در قرون اخیر، به شکل گسترده از آنها در حوزه های مختلف و از جمله کشاورزی استفاده شده است.

هرچند استفاده از این مواد در کوتاه مدت باعث کنترل سريع آفات و رشد و توسعه کشاورزی و تولیدات مختلف باغی و زراعی می شد، ولی تأثیرات بلند مدت خطرناکی در محیط زیست می گذاشت و باعث ورود سموم شیمیایی مختلف به محصولات غذایی و چرخه غذایی انسانها می شد.

از دیگر آثار استفاده بیش از حد و کنترل نشده این مواد، ظهور و شیوع آفات جدید و ثانویه و طغیان مجدد آفات بود که از مقاومت ایجان این آفت کش ها ناشی میشد.

برای کاهش استفاده از این آفت کشهای شیمیایی، حذف اثرات نامطلوب آنها بر کشاورزی و مواد غذایی و در عین حال مبارزه مناسب با آفات، جلوگیری از زیانهای اقتصادی آنها و در نتیجه افزایش بازدهی تولید محصولات کشاورزی، از میانه های قرن بیست میلادی موضوع مبارزه و کنترل تلفیقی با آفات مطرح شد و مورد استفاده قرار گرفت.

روش های گوناگون در مدیریت تلفیقی آفات

الف) پیشگیری از آفت

١- جلوگیری از ورود عوامل خسارت زا به داخل مزرعه

​

اولین و مهم ترین گام در کنترل آفات ، بیماری ها و علف های هرز در واحدهای زراعی تولید محصولات ارگانیک، بکارگیری تمهیداتی است که با اجرای آن ها از ورود این عوامل زیان آور به مزرعه، گلخانه و انبار جلوگیری به عمل می آید. این اقدامات شامل: قرنطینه ، بوجاری بذر، مصرف بذر و نهال سالم و تهیه آن از منابع مطمئن، نصب توری روی در و پنجره های گلخانه ها و انبارها ، اطمینان از عاری بودن از عوامل بیماری زا و بذر علف های هرز توسط ماشین آلات و ادوات ، مصرف کودهای پوسیده و … می باشد.

برای خواندن ادامه مطلب مدیریت تلفیقی آفات در کشاورزی ارگانیک کلیک کنید.

​

​

 ​

نقش تناوب زراعی در مدیریت علفهای هرز

به طور مطلوب مدیریت علف هرز در یک سیستم کشاورزی ارگانیک شامل یکپارچه سازی طیف گسترده ایی از شیوه های کشت و پرورش می باشد. با وجود این که پرورش پس از کشت، معمولا به عنوان یک مؤلفه کلیدی محسوب می شود، اما بسیاری از دیگر عوامل به کنترل علف هرز در زمین های زراعی ارگانیک کمک مهمی می کنند.

تمام این شیوه ها در موقعیت توالی محصولاتی که در مزرعه کشت می شوند، کشت تناوبی رخ میدهد. ماهیت محصولات برای مدیریت بیماری و آفت حیاتی است اما برای مدیریت علف هرز، ماهیت گونه های محصول، نوع آماده سازی خاک و شیوه های کنترل علف هرز مورد استفاده با هر محصول اهمیت کمتری دارد.

روی هم رفته، توالیهای محصول که فرصت های متعدد برای سرکوب و حذف علفهای هرز از زمین زراعی را ایجاد می کند، میتواند مدیریت علف هرز در زمین زراعی را بهبود خواهد بخشد.

در چند مطالعه نقش کشت تناوبی محصول در مهار علف هرز بررسی شده است. اکثر این مطالعات بر سیستم های کشاورزی سنتی با مصرف آفت کش ها و کشت تناوبی متمرکز است. این مطالعات عمدتأ تأثیر تنوع نوع علف کش مورد استفاده را نشان می دهد تا عوامل مرتبط با کشت تناوبی.

در چند مطالعه روی کشت تناوبی بدون استفاده از علف کش، مشخص شد که سیستم های متفاوت تر که دارای تراکم کمتری از علف های هرزمی باشند در واقع تنوع بیشتری از گونه های علف هرز را دارا هستند. این گفته منطقی به نظر می رسد زیرا تغییر در شیوه های کشت در طی کشت تناوبی معمولا چرخه زندگی هر گونه علف هرز خاص را مختل می کند و زیستگاه هایی را برای تنوع بیشتر گونه ها، ایجاد می کند.

با وجود این که، فقط دیدگاه های کلی در خصوص طرح کشت تناوبی سرکوبگر علف هرزه مطرح می شود اما در اکولوژی علفهای هرز، مشخصات نوع توالی های محصول که مسئله علف هرز را به حداقل می رساند نیز مطرح می شود.

دوره های آیش در کشت تناوبی به منظور تخلیه ریشه ها و ریزومهای چند ساله و تخریب علفهای هرز یک ساله

​

اکثر گونه های علف هرز چند ساله پس از آن که ریشه و ریزوم آنها توسط ابزارهای کشاورزی به قطعات کوچک، تقسیم شد مجددأ جوانه می زنند. از این رو، شاخه های جدید فراوان تولید میشود. اما هر شاخه به دلیل ذخیره غذایی کم زیرزمینی ضعیف میشود.

تکرار این گونه چرخه ها، هر دو تا سه سال یک بار اکثر علفهای هرز چند ساله که ریشه آنها در لایه مرطوب می باشد و به حفظ گیاهان چند ساله با ریشه عمیق تر کمک می کند را سرکوب یا به حداقل می رساند.

به طور مشابه کشت و زرع معمولا باعث جوانه زنی بذرها در اکثر گونه های علف هرز میشود و گیاهچه ها را می کشد به گونه ایی که با محصولات آینده رقابت نکند. این رویکرد، در کاهش تراکم بذرهای علف هرز ذخیره شده در خاک مهم است.

در پنسیلوانیای شمالی، اریک و آن نوردل، با کشت تناوبی بین یک سال با یک محصول نقدی و سال دیگر با محصولات پوششی سرکوب کننده علفهای هرز و یک آیش تابستانی پرورش یافته، علف های هرز مزرعه خود را از بین برده اند. در طی این سال ها آنها دوره های آیش را به شدت کوتاه کردند به گونه ایی که علفهای هرز، کمتر مشکل ساز شدند.

برای خواندن ادامه مطلب چگونگی مدیریت علف های هرز با کشت تناوبی! کلیک کنید.

​

مشخصات:

• پمپ COMET 121ایتالیا با فشار 50بار و دبی 115 لیتر در دقیقه
• گیربکس 2 سرعته
• مخزن پلی اتیلن سه تکه مقاوم در برابر اشعه آفتاب
• مخزن مجهز به درب سوپاپ دار و سیستم شستشوی مخزن
• فن پر قدرت با قابلیت پرتاب سم بیش از 30 متر
•  قابلیت گردش هد فن در2 محور به صورت هیدرولیکی(180درجه ای افقی و 90درجه ای عمودی)
• قابلیت زاویه دادن به مجموعه فن
• نازل های برنجی دوطرفه ضد چکه
• شاسی با پوشش رنگ کوره ای الکترواستاتیک با قابلیت تنظیم ارتفاع
• توپی و چرخ مخصوص کشاورزی ساخت شرکت Cyrovaترکیه

برای سفارش تماس بگیرید

09217416312

مدیریت فروش خانم حاجی اقایی

برای خرید سمپاش 2000 لیتری توربو لاینر زراعی ربات هد کلیک کنید.

مشخصات:

• پمپ Ontar A-105
• حداکثر فشار کاری 50 بار با دبی 105 لیتر دردقیقه
• مخزن پلی اتیلن سه تکه مقاوم در برابر اشعه آفتاب
• مخزن مجهز به درب سوپاپ دار و سیستم شستشوی درون مخزن
•  2 عدد قرقره شلنگ جمع کن، 2 عدد شلنگ 50 یارد کره ای   Ponafelexو   2 عدد لانسPASAK ترکیه
• شاسی مقاوم با رنگ کوره ای الکترواستاتیک
• توپی و چرخ مخصوص کشاورزی ساخت Cyrova ترکیه

برای سفارش تماس بگیرید

09217416312

مدیریت فروش خانم حاجی اقایی

برای خرید سمپاش 2000 لیتری باغی با شلنگ و لانس کلیک کنید.

مشخصات:

• نازل ها میکرونر ساخت انگلیس
• تعداد نازلها 8 عدد
• پمپ 12 وات
• مجهز به همزن مخزن
• مخزن پلی اتیلن مقاوم در برابر اشعه آفتاب
• بوم 8متری ضربدری با قابلیت تنطیم ارتفاع هیدرولیک
• شاسی با پوشش رنگ کوره ای الکترواستاتیک

برای سفارش تماس بگیرید

09217416312

مدیریت فروش خانم حاجی اقایی

برای خرید سمپاش 200 لیتری میکرونر زراعی با بوم 8 متر کلیک کنید.

مشخصات:

• پمپ  Comet145 ایتالیا با فشار 50بار و دبی 142 لیتر دردقیقه
• بوم 18 متری تعادلی باتنظیم ارتفاع و باز و بست تمام هیدرولیک 
• نازلهای سه راهه
• جنس مخزن پلی اتیلن سه تکه مقاوم در برابر اشعه آفتاب
  
• مخزن تخم مرغی شکل جهت فشار کمتر به سیستم هیدرولیک تراکتور
• شاسی بارنگ کوره ای الکترواستاتیک
• داری چرخ کارگاهی گردان جهت سهولت در جابجایی سمپاش
•  قابلیت نصب نازل های افزاینده  XT جهت افزایش طول پاشش بین 3تا 5متر از هر طرف
  
• مجهز به درب سوپاپ دار،پرکن مخزن،سیستم شستشوی مخزن،همزن هیدرولیکی

برای سفارش تماس بگیرید

09217416312

مدیریت فروش خانم حاجی اقایی

برای خرید سمپاش 1000 لیتری زراعی بوم دار تمام هیدرولیک با بوم 18 متر کلیک کنید.

​

 ​

یک گیاه سالم کمتر به آفات و بیماری ها آسیب پذیر است بنابراین، هدف اصلی برای کشاورزی ارگانیک ایجاد شرایط مناسب برای سالم نگه داشتن گیاه است.

عوامل موثر بر سلامت گیاه

تعامل بین موجودات زنده و محیط زیست آنها برای سلامت یک گیاه بسیار مهم است. سلامت گیاه در تک محصولی بیشتر در معرض خطر است و در مزرعه کشت مخلوط تعامل متعادل بین گیاهان مختلف و آفات و شکارچیان بیشتر مشاهده می شود.

چرا یک اکوسیستم به خوبی می تواند کاهش سطح آفت یا جمعیت بیماری را مدیریت کند. سلامت یک گیاه تا حد زیادی به حاصلخیزی خاک بستگی دارد.

هنگامی که تغذیه و pH متعادل باشد، گیاه قوی تر می شود و در نتیجه کمتر به بیمارها آسیب پذیر است.

شرایط آب و هوایی، مانند دمای مناسب و آب کافی، عوامل دیگری است که برای یک گیاه سالم بسیار مهم می باشد.

اگر یکی از این شرایط مناسب حذف شود، سیستم دفاعی گیاهان تضعیف شده و باعث می شود آنها اهداف آسانی برای آفات و بیماری شوند.

شیوه های پیشگیری و نظارت

با ارائه شیوه های مدیریتی در زمان مناسب می توان بسیاری از عوامل تاثیر گذاری در توسعه آفات و بیماری را کنترل کرد. برخی از اقدامات پیشگیرانه و حفاظت از محصول به شرح زیر می باشد:

١- انتخاب ارقام سازگار و مقاوم در برابر آفات و بیماریها

۲- انتخاب بذرهای امن که برای پاتوژن ها و علف های هرز در تمام مراحل تولید بازرسی شده است.

3-استفاده از سیستم های کشت مناسب (برنامه ریزی و مدیریت محصول)

الف-سیستم های کشت مخلوط با حفظ حشرات مفید جمعیت آفات را کاهش می دهد.

ب- تناوب زراعی شانس بیماری های خاکزاد را کاهش می دهد و حاصلخیزی خاک را افزایش می دهد.

​

ج- کود سبز و گیاهان پوششی فعالیت بیولوژیکی در خاک را افزایش می دهند و می توانند باعث افزایش حضور ارگانیسم های مفید می گردد.

۴- استفاده از مدیریت مواد مغذی متعادل

رشد مداوم باعث می شود یک گیاه کمتر به عفونت آسیب پذیر است. کود زیاد از حد ممکن است به ریشه آسیب برساند و راه را برای عفونت های ثانویه باز می کند. همچنین استفاده از کود پتاسیم به پیشگیری از قارچ ها و عفونت های باکتریایی کمک می کند.

۵- استفاده از مواد آلی باعث افزایش تراکم میکروارگانیسم و فعالیت آنها در خاک شده، در نتیجه باعث کاهش تراکم جمعیت قارچ های بیماری زا می گردد. ساختار خاک را بهبود می بخشد و در نتیجه هوادهی و نفوذ آب بیشتر می شود. باعث تقویت مکانیسم های خود محافظتی گیاه می گردد.

برای خواندن ادامه مطلب انواع روشهای کنترل آفات و بیماری ها در زراعت ارگانیک کلیک کنید.

​

​

 ​

تعریف آللوپاتی

در علم گیاهی، آللوپاتی یا دگرمسمومی را جنگ شیمیایی بین گیاهان تعریف کرده اند. در سال ۱۹۳۷ مولیچ اثر متقابل بیوشیمیایی بین گیاهان را آللوپاتی نامید. بدین ترتیب که پدیده آللوپاتی در تناوب زراعی ترکیبات شیمیایی متنوع توسط اندام های مختلف گیاهی تولید شده و میتواند بر رشد سایر گیاهان اثر بازدارنده داشته باشد. این پدیده به دو صورت رخ میدهد:

۱- آللوپاتی واقعی: ماده فعال از یکی از اندامهای گیاه تولید شده و روی سایر گیاهان تاثیر می گذارد.

۲- آللوپاتی کاربردی: ماده شیمیایی تولید شده فعال نبوده بلکه به مرور زمان در اثرفعالیت میکروارگانیسم ها فعال می شود.

گیاهان ترکیبات آللوپاتیک را به اشکال مختلف آزاد می کنند:

١- گاز: به طوری که در گونه های Salvia reflexa مریم گلی و درمنه دیده میشود.

٢- ترشحات ریشه ای: به طوری که در گونه های سورگوم و مرغ دیده می شود.

۳- در برگ و ساقه: به طوری که در گونه گاوپنبه دیده میشود.

مواد شیمیایی برخوردار از خاصیت آللوپاتی :

علف کش های ساخت طبیعت

امروزه ثابت شده که ترکیبات آللوپاتیک ابزاری کارآمد در مدیریت علفهای هرز هستند. این ترکیبات به عنوان متابولیت های ثانویه و در مقادیر زیاد در گیاهان ساخته شده و از نظر ماهیت شیمیایی تنوع فوق العاده ای را نشان میدهند.

این ترکیبات پس از آزادسازی در طیف وسیعی از فرآیندهای متابولیک ایفای نقش می کنند. عوامل متعددی بر میزان سمیت آنها مؤثر است از قبیل میزان غلظت، سرعت انتشار و شرایط اقلیمی و محیطی. علاوه بر آن کمیت و کیفیت این ترکیبات تابعی از سن گیاه، رقم، اندام گیاهی تولید کننده و فصل سال می باشد.

در یک بررسی مشخص شد که تنش های زیستی (بیماری ها، حشرات آفت و علفخواران) و غیر زیستی (نامناسب بودن دما، میزان مواد غذایی و آب) در افزایش ترکیبات آللوپاتیک در گیاهان نقش به سزایی دارند.

به طور کلی ترکیبات آللوپاتیک سنتز شده به وسیله گیاهان در مقایسه با علف کشهای مصنوعی از جنبه های متعددی متمایز هستند که برخی از آنها عبارتند از:

۱- معمولا ساختار پیچیده تری داشته و تنوع ساختاری فوق العاده ای را نشان می دهند.

۲- دارای وزن مولکولی بالا بوده و معمولا فاقد اتم های هالوژن مانند کلر و برم و یا فلزات سنگین که ماندگاری زیادی در محیط زیست دارند هستند.

۳- در مقایسه با علف کشهای مصنوعی نسبت بالاتری از اکسیژن و نیتروژن دارند.

۴- مکانهای هدف آنها در داخل گیاه متعددتر و معمولا متفاوت با مکانهای هدف علف کش های مصنوعی است.

۵- از نظر زیست محیطی ایمن بوده و به سرعت در محیط تجزیه می شوند.

۶- برخلاف علف کشهای مصنوعی، تولید این ترکیبات نیاز به صرف انرژی های وابسته به سوخت های فسیلی که در زمره منابع غیر قابل تجدید انرژی به شمار می روند نیست (جهت تولید یک کیلوگرم آفت کش به طور متوسط حدود ۷۵۰۰۰ کیلوکالری انرژی مصرف می شود).

به طور کلی این ترکیبات آللوپاتی مکانیسم های عمل متنوعی داشته و بر فرآیندهای مختلف گیاهی مانند فتوسنتز، تنفس، سنتز آنزیم ها مانند آمیلاز، سنتز کلروفیل، سنتز پروتئین، جوانه زنی و غیره تاثیر می گذارند. نکته قابل توجه در مورد بسیاری از این ترکیبات انتخابی عمل کردن آنهاست بدین ترتیب که، می توانند بر روی برخی از گیاهان تاثیر منفی گذاشته در صورتی که بر روی سایر گونه ها بی تاثیر باشند که این مسئله امکان کاربرد آنها در مدیریت علفهای هرز در اکوسیستم های کشاورزی را افزایش میدهد.

برای خواندن ادامه مطلب نقش پدیده آللوپاتی در تناوب زراعی کلیک کنید.

​

​

 ​

به طور کلی سیستم های مختلف کشت ارگانیک سبزیجات را می توان به دو دسته تولید ارگانیک در مزرعه و تولید ارگانیک در گلخانه تقسیم بندی نمود .

تولید ارگانیک سبزی ها در گلخانه

تصور افراد مختلف از کلمه گلخانه بسیار متفاوت است. گلخانه قبلا به ساختارهای شیشه ای گفته می شد که مجهز به یک سیستم گرمایشی و سرمایشی بود و در طول سال به ویژه زمستان از آن استفاده می شد؛ اما با پیشرفت تکنولوژی، امروزه شاهد انواع ساختارهایی هستیم که از مواد مختلفی همچون پلکسی گلاس، پلی کربنات و …ساخته شده اند.

تونل های پلاستیکی واجد یا فاقد سیستم گرمایشی، یک لایه یا دولایه و مورداستفاده در تمام طول سال یا فقط برای چندماه نیز گاهی به عنوان گلخانه شناخته می شوند؛ بنابراین صرف نظر از این نکات، آنچه که در اینجا به عنوان تولید ارگانیک سبزی در گلخانه مورد بحث است، ساختارهایی مانند شاسیهای سرد و گرم، تونل های بلند و کوتاه و در نهایت انواع گلخانه ها هستند که شرایط داخل آنها با شرایط مزرعه متفاوت می باشد.

تولید سبزیها در گلخانه می تواند به صورت کشت خاکی یا بدون خاک باشد. در کشت خاکی، سبزی ها در خاک گلخانه یا خاکی که از خارج به گلخانه آورده شده، کشت می شوند.

کشت بدون خاک می تواند به صورت هیدروپونیک یا محیط کشت های ارگانیک طبیعی باشد.

تولید ارگانیک سبزیها در گلخانه را می توان به ۸ روش پیاده نمود که عبارت اند از:

١- کشت خاکی

۲- کشت درون کیسه

٣- کشت عمودی،

۴- کشت در بسته های کاه و کلش

5- کشت در بسترهای کم عمق

۶- هیدروارگانیک

۷- آکواپونیک

۸- بیوپونیک

کشت خاکی

​

در این نوع کشت، سبزی ها در سطح زمین یا روی پشته پرورش داده می شوند. این روش نسبت به کشت و تولید ارگانیک هیدروپونیک رایج تر است.

روش کلی کاشت در این سیستم تا حد زیادی شبیه به کشت متراکم در مزرعه است و از مقادیر زیادی کودهای ارگانیک و اصلاح کننده های خاک برای تغذیه خاک استفاده می شود.

کشت گیاهان پوششی با دوره رشد کوتاه مانند حبوبات، گندم سیاه و … در دورهای که هیچ گیاهی در گلخانه کشت نمی شود، به خوبی جواب میدهد.

کشت این گیاهان علاوه بر جایگزین کردن ماده آلی به خاک و افزودن نیتروژن، باعث افزایش فعالیت میکروبی خاک شده و از بروز برخی بیماری ها و نماتد به ویژه با کاشت گیاهان خانواده کلم سانان جلوگیری می نماید .

کنترل علف های هرز در این سیستم به صورت ترکیبی از حذف دستی و مکانیکی، پاستوریزاسیون با بخار آب یا آفتاب دهی، استفاده از مالچ (پلاستیکی با ارگانیک) و چراندن طیور است.

چراندن طیور روشی بیولوژیک است که در برخی گلخانه ها استفاده می شود. انتخاب طيور مناسبی که به محصول صدمه وارد نیاورند، از اهمیت زیادی برخوردار است.

برای مثال، مرغ خانگی به میوه ها آسیب می رساند ولی مرغ جنگلی(Jungle fowl) تنها علفهای هرز و آفات را مورد تغذیه قرار می دهد (گریر ودایور، ۲۰۰۰).

برای خواندن ادامه مطلب تولید ارگانیک در گلخانه کلیک کنید.

​

​

 ​

در سال های اولیه ای که کشاورزی ارگانیک در حال رونق گرفتن بود تقریبا بیشتر محصولات ارگانیک تولید شده به مصرف محلی می رسید، در واقع تازگی محصول و بازار بدون واسطه به طور معمول ماهیت اصلی محصولات ارگانیک را همراه با مشخصه اصلی آن یعنی عدم مصرف مواد شیمیایی در محصول تشکیل می داد.

گسترش بازار ارگانیک از سال ۱۹۷۰ منجر به وسیع تر شدن چرخه عرضه محصولات ارگانیک گام این احتمال بوجود آمد که محصولات ارگانیک برای رسیدن به مصرف کننده باید مسافتهای طولانی از طریق واسطه های متعدد سپری کند.

باتوجه به شرایط بوجود آمده مصرف کننده باید اطمینان حاصل کند، محصولی را که خریداری کرده صدر درصد ارگانیک است برای تضمین محصولات ارگانیک و اطمینان خریداران از سالم بودن محصول و جلوگیری از کلاه بعدی آن از سال ۱۹۹۰ استانداردهای مشخصی برای محصولات ارگانیک تعیین شد.

این امر منجربه دریافت گواهی کشاورزان در صورت گذراندن دوره هایی زیر نظر آژانس های گواهی دهنده شد که شامل رعایت استانداردهایی در تولید و رشد محصول، بذر و نهال محصولات، مدیریت کنترل آفات علف های هرز در مزرعت، مدیریت و نظارت بر بسته بندی، آماده سازی، شستشو، انبار داری ، حمل و نقل و روش های برچسب گذاری است.

مهمترین مزیت دریافت گواهی ارگانیک دسترسی به بازار محصولات ارگانیک است که به طور معمول به این محصولات در بازار بیمه تعلق می گیرد.

از سوی دیگر کاهش هزینه نهاده ها، ساخت و بهبود کیفیت خاک، افزایش سلامتی با کاهش استفاده از مواد شیمیایی، کاهش آفات و علفهای هرز و … از جمله مزیت های دیگر محصولات ارگانیک است که این اطمینان را به مصرف کننده می دهد که هر کجا محصولی با گواهی برچسب ارگانیک مصرف کنند عاری از مواد شیمیایی و سموم و تضمین کننده سلامت آنها می باشد.

به دلیل پیدایی اعتماد و جلب رضایت مصرف کننده به کالاهای ارگانیک طرح های نمادینی که کشاورزان، عمده فروشان و تولید کنندگان کالا را به یکدیگر مرتبط سازد از ویژگی های اصلی قوانین ارگانیک است.

گفتنی ست هنگامی که طرحی توسط گروه ناظر مورد تائید قرار گرفت و گواهی شد تولید کنندگان و کشاورزان مجاز به استفاده از نماد مربوط به آن هستند.

مجموعه استانداردهای ارگانیک قوانینی را در برمی گیرند که ماهیتی جهانی داشته و مرزهای ملی را پشت سر گذاشته باشند و برخی از کشورهای عمده مصرف کننده و تولید کننده محصولات ارگانیک، استانداردهای ملی برای گواهی این محصولات را تدوین کرده باشند.

​

شایان ذکر است فرانسه اولین کشور اروپایی بود که برچسب دولت AB مخفف Agricultural Biological را برای غلات، میوه جات و سبزیجات ارگانیک ارائه داد.

AB به مفهوم کشاورزی بیولوژیک و مصرف کنندگان فرانسوی علامت AB را شناخته و در نظر دارند در فروشگاه های بزرگ، میوه جات و سبزیجات تازهی ارگانیک حتما دارای علامت AB باشند.

از سایر استانداردهای که در کشورهای دیگر جهان برای گواهی محصولات ارگانیک به کار می رود می توان به UNROFS که در بریتانیا مورد استفاده قرار می گیرد، اشاره کرد.

استفاده از نشانه گواهی UKROFS به این معنا نیست که سایر نمادهای مشخص کننده ماهیت ارگانیک محصول کنار گذاشته شود بلکه می توان از این نشانه در کنار نمادهای دیگر و به منظور تایید شرایط لازم ارگانیک کالا استفاده کرد.

برای خواندن ادامه مطلب گواهی محصولات ارگانیک کلیک کنید.

​